Arbuz
- zwyczajny, nazywany także kawonem lub melonem, gatunek rośliny z rodziny dyniowatych. Wywodzi się z Afryki.
W Europie arbuzy hoduje się w Hiszpanii, Portugalii, Włoszech, Chorwacji, Francji, Grecji, Bułgarii, Rumuni, Węgrzech oraz Ukrainie. W Polsce hoduje się odmianę odporną na niskie temperatury.
Owoce arbuza mają gładką skórkę. Jej barwa jest najczęściej zielona, żółta, rzadziej biała.
Nie ma nic bardziej orzeźwiającego latem niż duży kawałek zimnego arbuza.
Arbuz jest najbardziej wodnistym owocem składającym się w 92% z wody, dlatego tak skutecznie gasi pragnienie latem. Jednak woda to nie jedyna zawartość tego owocu. Zawarte są w arbuzie witaminy oraz sole mineralne takie jak witamina A (beta-karoten), witamina C, kwas foliowy, kwas pantotenowy i w mniejszym stopniu witaminy B1, B2, B3 i B6. Natomiast jeżeli chodzi o sole mineralne to obecne są wapń, magnez, fosfor, potas, sód i w mniejszym stopniu miedź, żelazo i cynk.
Dodajmy, że 100g to tylko 10 kalorii! Arbuz jest wyśmienitym pokarmem dietetycznym i środkiem tonizującym.
Ze względu na niską zawartość cukru zalecany jest diabetykom, jak również osobom dbającym o sylwetkę, korzystnie wpływa na układ trawienny i polepsza przemianę materii. Jest moczopędny, co powoduje, że z organizmu wydalane są substancje szkodliwe. Arbuz wykorzystywany jest także przy leczeniu stanów zapalnych skóry oraz tzw. zajadów, czy wyprysków. Arbuz zmniejsza ból i pieczenie w ustach, a osobom chorym na nowotwór nerek lekarze (poza terapią oczywiście) zalecają zjedzenie codziennie całego arbuza.
Uważa się, że chronią przed chorobą wieńcową, zapaleniem oskrzeli, nowotworami, zaćmą, parkinsonizmem i starzeniem się organizmu. Z badań wynika również, że podobnie jak pomidor i czerwony grejpfrut jest źródłem lipokenu, który ma właściwości wspomagania leczenia chorób nowotworowych. Arbuz to także bogate źródło likopenu i glutationu, cennych dla organizmu przeciwutleniaczy. Likopen obniża ryzyko powstawania wielu rodzajów nowotworów. Obecność w soku i miąższu arbuza witamin powoduje, że podawanie tego soku chorym w stanach podgorączkowych, znacznie sprzyja ich dojściu do zdrowia. Owoc ten jest skuteczny w leczeniu obrzęków spowodowanych zaburzeniami pracy serca i nerek. Niektórzy przypisują mu działanie antywirusowe i przeciwzakrzepowe, a także chroniące przed zaćmą. Skórka arbuza z kolei zawiera cytrulinę, której spożywanie wyzwala w organizmie argininę i oba te związki w połączeniu ze sobą obniżają ciśnienie tętnicze krwi oraz stymulują układ odpornościowy.
Najlepiej arbuza jeść świeżego, bez żadnych dodatków. Jest często dodawany do różnych sałatek, zwłaszcza sałatki owocowej. Skórka arbuza przez niektórych jadana jak zwykłe warzywo. Większość z nas jednak wyrzuca pestki i skórkę ze względu na jej nieatrakcyjny smak, zjadając sam miąższ. Tymczasem pod skórką ukrytych jest wiele składników odżywczych.
Witaminy arbuza a także zawarte w nim enzymy, działają tonizująco i ściągająco na skórę, dlatego owoc ten jest stosowany jako naturalny środek przeciwzmarszczkowy i oczyszczający. Jest stosowany do maseczek, dobre efekty daje wcieranie soku z arbuza w skórę wokół oczu. Okłady z plastrów tego owocu stosuje się na twarz i szyję. Wystarczy wtedy tylko obrać arbuza i ogórka, wycisnąć z nich sok, posmarować twarz i trzymać tę mieszankę ok. 20 minut, po czym zmyć letnią wodą. Dzięki czemu skóra jest odżywiona, oczyszczona i odmłodzona. Działają także kojąco na stany zapalne skóry, wypryski oraz zajady. Dlatego owoc ten cieszy się powodzeniem w przemyśle kosmetycznym, szczególnie w produkcji maseczek i kremów do twarzy.
Przy kupnie warto arbuza dokładnie ostukać, by ocenić, czy jest już dojrzały, czy jeszcze nie. Głuchy dźwięk, to znak, że owoc nadaje się do zjedzenia. Jeżeli mamy zamiar przechować arbuza, to najlepiej w całości ( jeśli nie jest zbyt dojrzały, może leżeć nawet kilkanaście dni ), natomiast przekrojony owoc powinien być zjedzony raczej tego samego dnia, inaczej zwiędnie, straci jędrność i smak.
Naukowcy amerykańscy twierdzą że arbuzy są naturalnymi afrodyzjakami.
