KAPUSTA.

 
KAPUSTA
- roślina z rodziny kapustowatych, do której należy szereg odmian kapusty. Roślina znana, dziko rosnąca już od 2500 lat p.n.e. w rejonach Morza Śródziemnego, skąd najprawdopodobniej się wywodzi. Obecnie roślina uprawna, uprawiana w wielu rejonach świata. Najpopularniejsza odmiana to kapusta głowiasta. Do tej odmiany zaliczamy: kapustę białą, nadającą się zarówno na surówki, do gotowania i kiszenia. Inne odmiany to : kapusta włoska, sprowadzona do naszego kraju dzięki królowej Bonie, o kędzierzawych, silnie pomarszczonych liściach. Przewyższająca swoim smakiem, aromatem i wartościami odżywczymi kapustę białą. Kapusta czerwona, która zawiera antocyjany najsilniejsze przeciwutleniacze, a której nie doceniamy i rzadko gości na naszych stołach. Ma zaszczytne miejsce w kuchni śląskiej, bo nie ma to jak wołowa rolada, kluski śląskie i modra kapusta. Kapusta pekińska, która przywędrowała na nasze stoły z Chin i zdobywa coraz większą popularność, królując w przeróżnych smacznych sałatkach. Do kapustowatych zaliczamy jeszcze: brukselkę, brokuły, kalarepę, jarmuż.

Kapustę znano, uprawiano i ceniono już w starożytności, jej niezwykłe lecznicze właściwości wykorzystywali już Rzymianie w I wieku n.e. uważali ją za panaceum na wszystkie choroby. Stosowali kapustę do leczenia chorób płuc, wrzodów, wątroby, stawów, leczenia ran i wszelkich chorób skórnych. Udomowić i wprowadzić kapustę do uprawy udało się jednak dopiero w IV wieku p.n.e. Grekom, którym udało się wyhodować kapustę głowiastą. Do Polski kapusta przywędrowała w XV wieku, co zawdzięczamy królowej Bonie. Od tego czasu kapusta gościła na stołach chłopskich, dworskich i królewskich, wszyscy cenili jej bezcenne właściwości.

Już od najdawniejszych czasów była ceniona za swe właściwości lecznicze, przez medycynę ludową, gdzie do dziś wiedzie prym wśród warzyw. Sok kapuściany to najlepsze lekarstwo na wrzody żołądka, a okłady z liści i soku na złagodzenie bóli reumatycznych, wrzodów i ran skórnych. Co potwierdzają współcześni naukowcy. W starożytności kapuście stawiano Świątynie, kapusta ma nawet swoje święto, w Niemczech, jak również w naszym kraju, w Charsznicy gdzie hucznie obchodzone jest jej święto.

Wszystkie odmiany kapust bogate są witaminy: A, B1, B2, B6, C, E, K, PP, U, składniki mineralne: fosfor, mangan, cynk, miedź, siarka, potas, kobalt, fluor, chlor, jod, wapń, żelazo, arsen, sód, błonnik pokarmowy, 16 wolnych aminokwasów, cukry, antyoksydanty, kwas foliowy, kwas nikotynowy, kwas szczawiowy, pantotenowy, karoteny, antocyjany. Kapusta jest niskokaloryczna 100 g zawiera 40 kcal.

Kapusta jest cudownym lekiem, który leczy prawie wszystko !!! Możemy ją stosować zewnętrznie, przykładając na obolałe miejsca kapuściane liście, jak i wewnętrznie, jedząc i pijąc przygotowane z niej soki, które mają właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Lecznicza jest kapusta surowa, duszona, gotowana, smażona, jak również woda po gotowanej kapuście. Bardzo długi jest indeks chorób, które możemy wyleczyć dzięki kapuście. Kapusta wzmacnia odporność organizmu, pobudza apetyt, przeciwdziała anemii, zwalcza wszelkiego rodzaju bóle: uporczywe bóle głowy, bóle mięśni, bóle reumatyczne, bóle lędźwi, nerwobóle, bóle gardła przy przeziębieniu, bóle żołądka i jelit, migreny, bolesne bóle menstruacyjne, bóle twarzy, bóle zębów, paradentozę, szkorbut, zwalcza bóle i choroby przyzębia. Pomaga w zapaleniu zatok czołowych, szczękowych, nosowych, zapaleniu powiek, spojówek, łagodzi podrażnione, łzawiące, zaczerwienione oczy. Kapusta leczy wszelkie owrzodzenia, skutecznie leczy wrzody żołądka, jelit, owrzodzeniach przewodu pokarmowego, niedokwaśności, nadkwasoty, owrzodzenia kończyn, owrzodzenia żylaków, żylaki odbytu, żylaki nóg. Leczy i zwalcza kaszel szczególnie suchy, kaszel sezonowy, alergiczny, gruźlicę, koklusz, astmę chroniczną i dziecięcą, grypę, anginę, przeziębienia, chrypkę, zapalenie płuc i oskrzeli, zapalenie opłucnej, chroniczny nieżyt oskrzeli, katar sienny, katar i nieżyt nosa.

Pomocna jest w leczeniu gruźlicy stawów, gruźlicy kości, ischiasie, gośćcu - reumatyzmie stawowym i mięśniowym, lumbago, rwie kulszowej, w niedomaganiach wątroby i pęcherzyka żółciowego, zapaleniu woreczka żółciowego, w nieżycie i zapaleniach jelit i żołądka, chronicznym nieżycie żołądka, zapaleniu okrężnicy, hemoroidach, w dolegliwościach i infekcjach jelit, dolegliwości nerek, kamicy nerek, kamicy dróg moczowych, skąpomoczu, kolkach nerkowych, kolkach żółciowych, marskości i twardości wątroby, śledziony, zapaleniu prostaty, skazie moczowej, dnie, wspomaga i reguluje trawienie, co sprzyja prawidłowej przemianie materii, wspomaga odchudzanie, odtruwa organizm z toksyn i trucizn, wspomaga pracę serca, wspomaga i reguluje krwiobieg, obkurcza naczynia krwionośne, zapobiega zapaleniu tętnic, nadciśnieniu tętniczemu.

Wspomaga układ nerwowy, koi nerwy, zwalcza przemęczenie, bezsenność, zapobiega depresjom, wspomaga leczenie cukrzycy, obniża poziom cukru, obniża cholesterol, zapalenie krtani, zapalenie węzłów i naczyń chłonnych, zapalenie włośniczek, zapalenie macicy, zapalenie i obrzmiałość piersi po porodzie, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie stawów, półpasiec, zapobiega utracie soli mineralnych, odwapnieniu organizmu, krzywicy, osteoporozie, zlikwiduje wodę w kolanie, likwiduje zaparcia i zatwardzenia, zwalcza biegunki, zwalcza i usuwa pasożyty jelit. Pomaga w leczeniu bezgłosu, leczy głuchotę, przytępienie słuchu i zapalenia ucha środkowego, leczy alkoholizm i zamroczenia alkoholowe, kaca, działając odtruwająco i odwykowo.

Leczy wszelkiego rodzaju choroby skórne: wysypki, wybroczyny podskórne, wysięki stłuczeniowe, sińce, trudno gojące, pękające rany, łojotok, czyraki, liszaje, pryszcze, pokrzywki, ropnie, postrzały, zastrzały, wszelkie choroby skóry, dermatozy, martwice, egzemy, gangreny, obrzęki, guzy, uszkodzenia skóry i naskórka, zranienia, trądzik, opryszczkę, ukąszenia owadów, odmrożenia, oparzenia, porażenia słoneczne, udary, regeneruje, oczyszcza, pielęgnuje, rozjaśnia, odmładza, wzmacnia cerę i skórę, wzmacnia słabe włosy i paznokcie.
Wszystkie kapustne zawierają duże ilości sulforanu, co zostało potwierdzone naukowo, który usuwa związki rakotwórcze z organizmu człowieka. Kapusta chroni nasz organizm i profilaktycznie zwalcza raka piersi i sutka, płuc, raka jajników, jąder i prostaty, raka pęcherza moczowego i jelita grubego.

Najzdrowsza jest kapusta surowa, spożywana w formie surówek, sok z kapusty i świeże kapuściane liście stosowane do owijań i okładów, jak również kapuściane kąpiele działające wzmacniająco, usuwające zmęczenie, bóle mięśni, stawów. Takie kąpiele powinny trwać co najmniej pół godziny, a wykorzystujemy do nich wywar z ugotowanych dwóch główek kapusty. Wywar wlewamy do wanny z ciepłą wodą i relaksujemy się kąpielą.

Sok uzyskujemy miksując liście kapusty w sokowirówce, zaczynając kurację od wypicia 1 szklanki soku dziennie i stopniowo zwiększając ilość wypijanego soku do 1 litra dziennie, po czym zmniejszany ilość soku do całkowitego zaprzestania sokowej kapuścianej kuracji. Sok ma działanie antyseptyczne, działa leczniczo, kojąco. Ma działanie podobne do działania antybiotyku. Sokiem również możemy pielęgnować skórę i cerę przecierając nim twarz, dekolt jak i całe ciało, taki zabieg poprawia krwiobieg, regeneruje, oczyszcza, absorbuje tłuszcz z tkanki podskórnej.

Okłady przygotowujemy ze świeżych umytych i osuszonych liści, lekko rozgniecionych lub rozwałkowanych do momentu ukazania się na nich soku. Przykładamy na chore miejsce najlepiej 2 lub 3 warstwy przygotowanych liści i owijamy bandażem, do każdego zabiegu stosujemy nowe świeże liście kapusty.

Kapusta chroni również kobiety karmiące przed zapaleniem piersi, pomocna jest w chwili, gdy piersi stają się twarde i ciężkie jak kamienie, a noworodek nie potrafi sobie poradzić ze ssaniem twardej piersi. Na ratunek stawia się wtedy kapusta, a raczej jej liście, najlepiej schłodzone w lodówce, które przyłożone do piersi w mig zniwelują zagrożenie i przywrócą piersi do zdrowia.

Kapusta jest idealnym warzywem stosowanym w dietach odchudzających, jest niskokaloryczna, posiada wiele witamin, minerałów, błonnik pokarmowy, nie zawiera tłuszczu i cholesterolu, działa antyseptycznie, anty wirusowo, zapewnia uczucie sytości i powoduje intensywny rozkład tkanki tłuszczowej.

Jak już wspomniałam najlepsza i najzdrowsza jest kapusta spożywana na surowo w postaci różnych smakowitych surówek, którą możemy łączyć z innymi warzywami i owocami. Kapustę możemy również gotować, dusić, smażyć, zasmażać, kisić, mrozić. Może być daniem głównym lub dodatkiem do innych potraw. Możemy przyrządzać z niej zupy, kremy, surówki, sałatki, zapiekanki, kiszonki. Doprawiać ziołami i przyprawami, rozmarynem, kminkiem, koprem włoskim, kolendrą, liściem laurowym, zielem angielskim, majerankiem, papryką. Kapusta jest niskokaloryczna i lekko strawna spożywana na surowo, jej ciężkostrawność i dużą kaloryczność powodują dodatki w postaci tłustych mięs, kiełbas, boczku i golonki, które są ulubionymi przez nas dodatkami do tradycyjnego bigosu. Ciężkostrawność możemy jednak złagodzić dodając do kapusty ułatwiający trawienie koper, majeranek czy kminek.

Kapustę gotujemy krótko, na początku bez przykrycia, aby pozbyć się ostrych eterycznych olejków charakteryzujących kapustę, możemy również temu zaradzić gotując kapustę z kromką chleba. Pozwalając im się ulotnić, nadajemy kapuście wyjątkowy, delikatny smak i aromat. Aby uniknąć wzdęć dodajemy do gotowania wiatropędny kminek, majeranek, koper.

Kapusta jest warzywem tanim, ogólnie dostępnym, króluje w sklepach i na straganach niemal przez cały rok. Powinniśmy ją spożywać pod różną postacią co najmniej kilka razy w tygodniu lub codziennie wypijać szklankę soku, aby tanim kosztem oczyścić nasz organizm i poprawić  jego metabolizm. Ta królowa warzyw może korzystnie wpłynąć na nasze zdrowie i urodę, które przecież jest dla nas najcenniejsze.

KALAREPA.

KALAREPA
- jest dwuletnią rośliną, odmianą kapusty warzywnej, należącą do rodziny kapustowatych. Pochodzi z północnej Europy i do dziś jest tam uprawiana i spożywana. Jest warzywem szeroko uprawianym w większości krajów świata, jednak u nas w Polsce raczej nie uprawia się jej na szeroką skalę. Najbardziej wartościowe, kryjące w sobie największe bogactwo zdrowotne, są jadalne młode liście kalarepy, które dwukrotnie przewyższają to co znajduje się w jadalnej przerośniętej, zgrubiałej, mięsistej, słodkiej, delikatnej, soczystej, łodydze nazywanej jabłkiem, o jasno zielonym lub fioletowym kolorze i białym miąższu. Choć zawiera mnóstwo cennych składników, raczej bardzo rzadko króluje na naszych stołach i nie doceniamy jej odżywczych i leczniczych właściwości.

Kalarepę znano i ceniono już w starożytnym Rzymie, skąd w XVIII wieku trafiła do krajów Europy, a do Polski dotarła dopiero w XIX wieku. Jej wartości zdrowotne i odżywcze ceni medycyna ludowa i naturalna, wykorzystując ją w leczeniu kaszlu, astmy, gruźlicy, wątroby, zaparć, usuwaniu toksyn z organizmu i wykorzystując jej żółciopędne właściwości.
W kalarepie tym cennym warzywie, o bardzo dużych odżywczych i smakowych wartościach znajdziemy witaminy: A,  B1, B2, B5, B6, C, E, K, PP, składniki mineralne: wapń, potas, sód, magnez, żelazo, miedź, chlor, jod, mangan, fosfor, kwasy: foliowy, pantotenowy, jabłkowy, nikotynowy, szczawiowy, karoteny, luteinę, błonnik, białko, węglowodany. Jest warzywem niskokalorycznym, zalecanym w dietach odchudzających, 100 g kalarepy to tylko 25 kcal i do tego jest warzywem nieuczulającym.

Kalarepa jest danym nam przez naturę lekarstwem, niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Wzmacnia odporność, neutralizuje wolne rodniki, zapobiega niedokrwistości, usprawnia krążenie krwi, wspomaga leczenie anemii, reguluje perystaltykę jelit, przyspiesza trawienie, przyspiesza wydzielanie żółci, skuteczna w leczeniu kamicy żółciowej, wspomaga pracę wątroby i nerek, obniża ciśnienie krwi, zapobiega miażdżycy, chorobie wieńcowej, obniża poziom cholesterolu, reguluje i utrzymuje w normie zawartość cukru w krwi, wspomaga leczenie cukrzycy, wzmacnia wzrok, korzystnie wpływa na leczenie zaćmy, reguluje metabolizm organizmu, usuwa toksyny z organizmu, łagodzi bolesne oddawanie moczu, zmniejsza obrzęk moszny, hamuje krwawienia okrężnicy, wspomaga układ nerwowy, likwiduje zaparcia, ma działanie przeciwkrwotoczne, leczy stany zapalne dziąseł, zmniejsza i łagodzi skutki zatruć alkoholowych i narkotykowych.

Kalarepa ma duże działanie antynowotworowe, w związku z wysoką zawartością przeciwutleniaczy i silnych substancji przeciwrakowych, korzystnie wpływa na leczenie raka sutka i zapobiega rakowi jelita grubego.

Najwartościowsza i najbardziej odżywcza jest kalarepa zjadana na surowo, jednak możemy ją również gotować, piec, dusić, zapiekać, grillować, mrozić, konserwować. Faszerować niemal wszystkim, mięsem, rybami, grzybami, groszkiem, szparagami, pomidorami, innymi warzywami. Kalarepa może być daniem głównym lub dodatkiem do zup, sosów, surówek, sałatek. Możemy łączyć ją z majonezem, śmietaną, serami, sosami, ziołami. Młodziutkie kalarepki możemy chrupać jak rzodkiewki i w najrozmaitsze sposoby degustować się i rozkoszować ich bogactwem smaku.

Kupując kalarepę powinniśmy zwrócić uwagę na świeżość liści, które powinny być jędrne i intensywnie zielone, bez brunatnych przebarwień, oraz na jędrność i twardość bulwy. W lodówce kalarepę możemy przechowywać do 5 dni, a mrożoną nawet pół roku.
Kalarepa zalecana jest bez mała wszystkim, począwszy od niemowlęcego okresu do późnej starości. 

Ale uwaga ! wystrzegać się jej powinny osoby cierpiące na kamicę nerkową, wrzody żołądka i dwunastnicy, ze względów na obecność szczawianów, które mogą wykazywać działanie podrażniające.

Kalarepa to poezja smaku i aromatu, mimo że jest u nas pospolitą rośliną uprawną, wiele osób o niej zapomina i nie gości na naszych stołach, a powinna zajmować zaszczytne miejsce w naszym menu.
Chcemy mieć krzepę, jedzmy więc kalarepę !!!

KALAFIOR.

KALAFIOR

- jest jednoroczną rośliną należąca do rodziny kapustowatych, odmianą kapusty warzywnej. Pochodzi z Cypru, gdzie nazywany był kapustą cypryjską. Kalafior jest wyłącznie rośliną uprawną, uprawianą na terenie całej Polski. Uprawianą dla smacznego, dietetycznego, osiągającego około 25 cm,  jadalnego, mięsistego kwiatu zwanego różą. Najbardziej wartościowe są białe róże kalafiora, ale w uprawie możemy spotkać również kremowe, pomarańczowe, zielone, fioletowe.

Kalafior był już znany w starożytności, cenili go starożytni Rzymianie i Grecy, skąd rozprzestrzenił się na inne kraje świata. W Polsce uprawiany już przed XVII wiekiem, najprawdopodobniej za sprawą królowej Bony, dzięki której został do nas sprowadzony. Uważany był za talizman, chroniący przed złem.

Kalafior jest niezwykle smacznym, dietetycznym warzywem, w którym znajdziemy witaminy: A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E, K, składniki mineralne: potas, magnez, sód, żelazo, mangan, wapń, fosfor, cynk, miedź,  fluor, jod, chlor. Zawiera również białko, węglowodany, błonnik, karoteny, kwas nikotynowy, kwas pantotenowy, kwas foliowy. Kalafior jest niskokaloryczny 100 g to tylko 25 kcal, a do tego wszystkiego jest warzywem nie wywołującym żadnych alergii.

Kalafior wzmacnia i podnosi odporność organizmu, zwalcza wolne rodniki, korzystnie wpływa na pracę wątroby i nerek, usprawnia pracę przewodu pokarmowego, leczy schorzenia śluzówki jelit i żołądka, wzmacnia serce i układ krążenia, chroni przed reumatyzmem, zwalcza zaparcia, zapobiega procesom starzenia się skóry i organizmu. Zawarty w kalafiorze sulforafan wykazuje działanie przeciwnowotworowe, jak również uniemożliwia rozwój już istniejących komórek nowotworowych, szczególnie pomocny w leczeniu raka prostaty, zapobiega przerzutom. Działa bakteriobójczo, zwalczając bakterie Helicobacter pylori, tym samym wspomagając leczenie wrzodów żołądka i dwunastnicy.

Najwięcej odżywczych składników zawiera kalafior surowy, jednak kalafiory możemy również blanszować, gotować na wodzie i parze, zapiekać, smażyć na głębokim oleju, marynować, konserwować. Możemy podawać kalafior jako danie główne, na surowo z dodatkiem majonezu, śmietaną lub jogurtem, gotowany i podany ze złoconą na masełku bułką tartą lub jako dodatek do mięs, drobiu, ryb. Kalafior może być głównym składnikiem zup lub dodatkiem do zup jarzynowych. Wykorzystać go również możemy do różnego rodzaju surówek i sałatek. Możemy podawać go z sosami czosnkowymi, musztardowymi, winegret, beszamelem, ziołami imbirem, kminkiem, koprem, zapiekać z serem, smażyć w cieście naleśnikowym, zapiekać z makaronem lub ryżem dusić w białym winie, podawać do różnego rodzaju dipów. 

Zawsze kupując kalafior powinniśmy zwracać uwagę na jego świeżość i kolor róży, który powinien być jednobarwny, bez plamek, przebarwień i uszkodzeń o sztywnych, zielonych liściach. Powinniśmy gotować kalafior krótko, około od 10 - 15 minut, wrzucając go na osolony wrzątek, bez przykrycia, aby ulotnił się nieprzyjemny wydalający podczas gotowania zapach siarki. Aby pozbyć się tego nieprzyjemnego zapachu możemy do gotującego się kalafiora dodać trochę mleka, gałkę muszkatołową lub parę kropel soku z cytryny, co zapobiegnie również odbarwianiu się róż.

Kalafior jak większość kapustnych należy do warzyw gazotwórczych, więc żeby złagodzić wzdęcia należy podawać go z ziołami takimi jak kminek, imbir, koper, majeranek, czosnek. kalafior możemy przechowywać w lodówce nie dużej jak tydzień, a zamrożony nawet przez kilka miesięcy.

Więc kiedy tylko kalafior pojawi się na straganach, korzystajmy z jego dobroczynnych wartości odżywczych i wprowadźmy go do naszego menu, aby rozkoszować się jego smakiem i aromatem. Smacznego!