JEŻYNY.

JEŻYNY
- owoce najpłodniejszych i najłatwiej rosnących wieloletnich krzewów owocowych z rodziny różowatych. Dziko rosnących na polach, łąkach, miedzach, w zaroślach i lasach. Wszystkie owoce są jadalne. W zależności od gatunku kwaśne do bardzo słodkich, koloru ciemnofioletowego do czarnego. Obecnie porastają tereny całej kuli ziemskiej. Jeżyny należą do najstarszych znanych nam owoców, znaleziono je w wykopaliskach pochodzących z czasów prehistorycznych. Jeżyna bywa bardzo często nazywana czarną maliną, ożyną, ostrężyną, dziadem. Jeżyny mogą być uprawiane, podobnie jak maliny, w gospodarstwach produkcyjnych, na własny użytek w przydomowych ogródkach lub na działkach. Jest coraz bardziej popularna ze względu na smaczne owoce.

Jeżyny mają wysoką wartość leczniczą i spożywczą. Do celów leczniczych stosuję się owoce, liście, młode pędy, płatki kwiatów, łodygi i korzenie rośliny. Jako roślina lecznicza znana i ceniona była już w starożytności, Dioskurides stosował okłady z liści do leczenia różnych chorób skórnych. Liście jeżyn od czasów starożytnych były wykorzystywane jako lek w walce z chorobami skóry, takimi jak liszaje, wypryski, ropiejące i nie gojące się rany.

Liście jeżyny mogą być pomocne przy grypie, przeziębieniu, w chorobie reumatycznej, w chorobach żołądka i jelit, w walce z chorobami skóry, w przypadku przewlekłych zapaleń błony śluzowej, kiedy w przewodzie pokarmowym nadmiernie rozwija się flora bakteryjna i pojawiają się skłonności do wzdęć oraz biegunek.

Ten ciemnogranatowy przysmak posiada wiele dobroczynnych dla zdrowia właściwości. Jedną z zalet jeżyn jest fakt, iż zawierają one cenne antyoksydanty, czyli substancje, hamujące procesy starzenia się organizmu i są uznawane za ważny element profilaktyki chorób nowotworowych.

Wyciąg z jeżyn zalecany jest w przeziębieniach jako środek wykrztuśny, oraz stanach gorączkowych. Owoce jeżyn są stosowane w diecie dla dzieci, mają właściwości regulujące trawienie, wzmacniające i uspokajające.
Jeżyny posiadają właściwości lecznicze ściągające, przeciwbiegunkowe, przeciwbakteryjne, przeciw­zapalne, moczopędne, poprawiające przemianę materii. Owoce jeżyn poleca się w leczeniu anemii, w celu regulacji pracy przewodu pokarmowego, w okresie rekonwalescencji po ciężkich chorobach.

Jeżyny są bogate w antocyjany, czerwone, niebieskie i fioletowe barwniki roślinne. Zmniejszają one kruchość naczyń krwionośnych, poprawiając ukrwienie oczu i polepszając jakość widzenia. Owoce jeżyny zawierają antocyjany i garbniki, które posiadają działanie bakteriobójcze i własności antybiotyczne. Jeżyna reguluje przemianę materii, działa wykrztuśnie oraz moczopędnie. Sok z owoców jeżyn działa przeciwgorączkowo. Herbatki z owoców i liści mają działanie wzmacniające organizm, działają uspokajająco.

Jeżyny zawierają między innymi cukry, kwasy organiczne, prowitaminę A, witaminy z grupy B, B9, witaminę C, pektyny, garbniki, flawonoidy, kwas cytrynowy, barwniki antocyjanowe, związki mineralne potasu, wapnia i magnezu. Dzięki pestkom mają sporo błonnika i podobnie jak maliny, są dobrym źródłem miedzi i żelaza. Jeżyny ze wszystkich owoców zawierają najwięcej witaminy E, zwanej witaminą młodości.

Owoce pozytywnie wpływają na pracę przewodu pokarmowego, ze względu na właściwości uspokajające, wskazane są też w zaburzeniach nerwowych. Odwar z liści działa napotnie, stosowany jest w przeziębieniu i anginie. Przynosi ulgę w przypadku nieżytów górnych dróg oddechowych. Ten sam odwar leczy również krwawą biegunkę. 

Sok z jeżyn działa również napotnie i wykrztuśnie. Zalecany jest więc przede wszystkim w przeziębieniach oraz stanach gorączkowych. Warto sięgnąć po niego także w celu zwalczenia biegunki lub mdłości, złagodzenia bólu występującego przy zapaleniu jelita oraz w potrzebie obniżenia poziomu kwasów żołądkowych. Sok z jeżyn pomoże także w pokonaniu zgagi. Łagodnie regulują przemianę materii i ułatwiają usuwanie z moczem toksycznych metabolitów. Można ją stosować w zaburzeniach przemiany materii, złym trawieniu, w schorzeniach nerek i pęcherza moczowego.

Zewnętrznie stosuje się w postaci okładów na rany i owrzodzenia oraz do płukania jamy ustnej i gardła. Również do kąpieli w świądzie skóry, wyprysku i trądziku.

Owoce najsmaczniejsze są spożywane na surowo, jednak po dokładnym umyciu. Królują na naszych stołach od dawna, dostarczając nam wielu cennych składników odżywczych w postaci świeżych owoców, syropów, soków, win, nalewek, konfitur i marmolad. Można przyrządzać z nich zupy, koktajle, galaretki, kisiele, dżemy, kompoty, dodawać do ciast i deserów. Można go stosować jako polewę do lodów lub dodatek do herbaty.

Powinniśmy z nich przyrządzać przetwory na zimowe wieczory, aby delektować się ich wspaniałym, niepowtarzalnym smakiem i czerpać jak najwięcej korzyści dla własnego zdrowia.
                                                                                                          

JAGODY.

JAGODY
- owoce z woskowym niebieskawym nalotem Borówki czarnej, wieloletniej krzewinki z rodziny wrzosowatych o wysokości od 15 do 50 centymetrów.   Mają wiele potocznych nazw: czarne jagody, jagody, czernice, czarne borówki. W Polsce są niezwykle pospolite, możemy je spotkać w lasach iglastych, w buczynach, dąbrowach, sosnowych borach, wrzosowiskach, torfowiskach, podmokłych terenach, na terenach nizinach, oraz w górach. Jagody rosną w wielu miejscach na kuli ziemskiej, spotkać możemy je w całej Europie, Azji, Ameryce Północnej, w arktycznym klimacie jak i umiarkowanym. Lipiec jest najlepszym miesiącem na zbiór jagód. Jednak z ich zbiorem trzeba się spieszyć, aby najeść się nimi do woli, gdyż jagody szybko znikają.

Borówka czarna to roślina lecznicza, wspomagająca leczenie wielu chorób. Naukowcy i specjaliści od żywienia podkreślają liczne, dobroczynne właściwości jagód. Do celów leczniczych wykorzystujemy liście jak i owoce. Czarne jagody mają najsilniejsze właściwości bakteriobójcze i przeciwwirusowe.

Owoce jagód są źródłem kwasu foliowego, fito estrogenów i flawonoidów. Zawierają mnóstwo błonnika. Neutralizują wolne rodniki, zabijają wirusy i bakterie, obniżają poziom złego cholesterolu. Zawierają substancje, uelastyczniają naczynia krwionośne, biorą udział w produkcji czerwonych krwinek skutecznie przeciwdziałając anemii. Jagody poleca się osobom o słabym wzroku, zapobiegają jaskrze i zaćmie.

Liście borówki zawierają olejki eteryczne, antocyjany, glikozydy fenolowe głównie arbutynę, garbniki substancje ściągające, działające przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, hamujące wydzielanie potu i łoju. Stosowane są w leczeniu trądziku, grzybicy i nadmiernej potliwości.
Jagody owoce czarnej borówki zawierają kwasy garbnikowe, kwasy owocowe ( jabłkowy, bursztynowy, cytrynowy ), karotenoidy, pektyny, witaminę C, witaminę A bardzo korzystnie wpływającą na wzrok, witaminę B1, B2, witaminę PP, antocyjany i glikozydy. Składniki mineralne ( makroelementy ) jak potas, fosfor i wapń. Mikroelementy miedzy innymi cynk, żelazo i mangan.

Antocyjany i garbniki wspomagają prawidłowe funkcjonowanie naszym oczom. Przyspieszają, wspomagają regenerację rodopsyny, barwnika znajdującego się w siatkówce oka, odpowiedzialnego za nasze widzenie po zmroku i widzenie przy niskim natężeniu światła. Opóźniają proces utraty wzroku chroniąc plamkę żółtą w siatkówce. Zapobiegają powiększaniu się krótkowzroczności i poprawiają widzenie w ciemnościach. U osób chorych na cukrzycę czarne jagody mogą spowodować częściowe ustępowanie zmian zwyrodnieniowych siatkówki. Wysoka zawartość anthocyanin w jagodach czarnych powoduje, że są wartościowym lekiem w leczeniu żylaków, hemoroidów, słabych naczyń krwionośnych.

Antocyjany to przeciwutleniacze, neutralizujące szkodliwe działanie wolnych rodników. Są to silne antyoksydanty, które oczyszczają nasz organizm i skórę z wolnych rodników, co przekłada się na opóźnianie procesów starczych i stanowi profilaktykę przeciwnowotworową. Najnowsze badania wykazały, że spożywanie dwóch garści jagód w tygodniu może zmniejszyć ryzyko wystąpienia wysokiego ciśnienia krwi, które prowadzi do chorób serca i udarów mózgu. Ochronę przed nadciśnieniem zapewniają zawarte w jagodach związki bioaktywne – antocyjany. Spożywanie jagód pomaga w walce ze stwardnieniem tętnic, które może prowadzić do zawału serca lub udaru mózgu. Jagody chronią także przed rakiem i chorobami Alzheimera.
Garbniki odpowiadają za zapierające działanie jagód. Jagody są również polecane, oczywiście bez dodatku cukru, osobą chorującym na cukrzycę. Zawarte w nich jony chromu oraz glukokininy, pomagają regulować poziom cukru we krwi. W liściach i owocach czarnych jagód występuje substancja insulino podobna o nazwie wakcynina, zwana roślinną insuliną.

Jagody były podstawą domowej apteczki naszych babć, były i są powszechnie wykorzystywane w medycynie ludowej już od dawnych czasów.

W czasach, gdy nie znane były antybiotyki, czarnymi jagodami leczono zakażenia, tyfus, a nawet polio. Zwalczano nimi gronkowca. Suszone owoce stosowano w przypadku wystąpienia biegunek, w chorobach pasożytniczych - jak owsica czy glistnica, w zatruciach metalami ciężkimi. Zastosowanie znalazły również liście rośliny, które podobnie jak suszone owoce okazywały się pomocne przy hamowaniu biegunek oraz w łagodzeniu stanów zapalnych dróg moczowych i przewodu pokarmowego.

Tak więc świeże owoce mają działanie rozluźniające przy zaparciach i jednocześnie przeciwbiegunkowe. Owoce suszone działają tylko przeciw biegunkowo, antyseptycznie, przeciwgorączkowo. Liście stosuje się w stanach zapalnych układu moczowego i przewodu pokarmowego oraz jako środek pomocniczy przy leczeniu w cukrzycy, retynopatii cukrzycowej, zapaleniu gruczołu krokowego.

Napary z suszonych owoców jagód działają uspokajająco i przeciwbólowo, a syropy leczą kaszel oraz infekcje układu oddechowego.
W czasie biegunki dobrze jest pić sok z jagód lub napar z suszonych jagód. Dzięki dużej zawartości garbników jagodowy sok i napar uszczelniają błony śluzowe żołądka, neutralizują szkodliwe produkty przemiany materii i spowalniają ruchy robaczkowe jelit. Sok z jagód jest uznawany za antidotum na zatrucia, gdyż wychwytuje z organizmu wszelkie toksyny. 

Przemysł farmaceutyczny docenił dobroczynne właściwości jagód i wykorzystuje je do produkcji leków. Suszone liście jagód są jednym ze składników diabetosanu, mieszanki ziołowej dla cukrzyków. Ekstrakty z jagód znajdują się w preparatach okulistycznych. Stosuje się je zarówno w zaburzeniach mikro krążenia w gałce ocznej jak i chorobach siatkówki oka. Pomagają też po wielogodzinnej pracy przy komputerze.

Jagody również znalazły zastosowanie w kosmetyce do produkcji kosmetyków nawilżających i odżywiających skórę. Preparaty zawierające wyciąg z jagód działają wzmacniająco, ściągająco, wygładzają skórę, mają właściwości nawilżające, zmiękczające, wzmacniające naczynia krwionośne. Zalecane są osobom mającym cerę trądzikową, tłustą i do cery naczyniowej. Dzięki zawartości przeciwutleniaczy opóźniają proces starzenia się. 


Najprościej umyte jagody jest posypać cukrem i delektować się ich smakiem. Najlepiej jeść je na surowo, sprawdzają się również jako dodatek do ciast i deserów. Przyrządza się z nich zupy, sosy, kompoty, soki, dżemy, konfitury. Dekorujemy nimi lody, babeczki, gofry, naleśniki, nadziewamy nimi pierogi i bułeczki drożdżowe. Jagody można mrozić lub zawekować, aby móc się nimi delektować cały rok i czerpać z nich lecznicze korzyści dla wzmocnienia naszej urody i zdrowia.

Pamiętajmy jednak zawsze o myciu zebranych leśnych owoców, gdyż spożywanie ich prosto z krzaka może nas narazić na wiele różnych chorób.
                                                                                  

JABŁKA.

JABŁKA
– jadalne, okrągłe owoce jabłoni o soczystym i chrupkim miąższu. Te smaczne wartościowe owoce rozprzestrzeniły się z Azji środkowej przez Azję mniejszą na resztę Europy. W Europie stały się symbolem zdrowia, urodzaju, płodności, życia, miłości, dostatku, długowieczności i nieśmiertelności. Na świecie znanych jest ponad 10 tysięcy odmian jabłek. Różnią się między sobą smakiem, kolorem, wielkością, aromatem i zastosowaniem.

Od wieków czczono jabłka jako symbol płodności i dostatku przy obrzędach weselnych. Jabłka są  symbolem płodności, synonimem kobiecych piersi, symbolem dzieci swoich rodziców, w związku z czym występują w wielu popularnych przysłowiach.

Złote jabłka były symbolem nieśmiertelności i najwyższego bogactwa, symbolizowały też wieczne życie  pozagrobowe. Jabłka mogły więc jednocześnie przypominać o śmierci i o życiu. Znajdują swoje miejsce w mitologiach - w greckiej jabłka były między innymi symbolem Hery -  bogini małżeństw, symbolem Afrodyty -  bogini miłości, oraz Gaji bogini ziemi, jabłoń jej dawała złote owoce nieśmiertelności. Były niezwykłym cudownym owocem dającym wyśmienity nektar - zwany ambrozją. 


W mitologi rzymskiej dla Rzymian jabłko było też symbolem wiecznego życia i zaświatów. W rzymskiej kulturze czerwone jabłka były symbolem Wenus, bogini miłości i pożądania. W mitologii nordyckiej złote jabłka, zapewniały bogom wieczną młodość. W  mitologii celtyckiej Celtowie pozagrobowy świat zwali Avalonem czyli ''Wyspą Jabłek". Dawały życie i młodość, ratowały życie bohaterom.
 
Również w tradycji chrześcijańskiej jabłko związane jest z rytuałem pogańskiej płodności, jest symbolem pokusy i pożądania. W kulturze chrześcijańskiej jabłko stało się więc symbolem grzechu i zdrady, symbolem zakazanego owocu, zła.  

Jabłka zawierają około 85 % wody, kwasy organiczne - jabłkowy, cytrynowy, chinowy, bursztynowy. Cukry, w tym cukry proste: glukozę i fruktozę. Zawierają przeciwutleniacz witaminę C wzmacniającą układ odpornościowy, witaminę A, B1, B2, B3, E, K i PP. Wiele minerałów: potas, żelazo, sód, magnez, cynk, miedź, krzem, beta-karoten ( prowitaminę A ) oraz błonnik w postaci pektyn. 

Im kwaśniejsze jabłka, tym większa jest zawartość witaminy C. Mimo tego, że mają kwaskowaty smak, odkwaszają organizm, mają dużą zawartość zasadowych soli mineralnych potasu i dzięki temu regulują gospodarkę wodną w organizmie. Zawartość żelaza sprzyja zapobieganiu anemii. Są moczopędne, przez co mogą zmniejszać obrzęki nóg. Jedzenie jabłek na surowo wzmacnia pracę serca, układ nerwowy i poprawia pracę wątroby. Zawierają dużą ilość błonnika roślinnego, kwercetynę, pektyny.
Przeciwutleniacze – polifenole ( kwercetyna ) – mają działanie anty kancerogenne ( przeciw nowotworom jelita grubego i wątroby ) oraz chronią system nerwowy przed stresem ( zapobiegają chorobie Alzheimera i Parkinsona ).W przypadku niestrawności i choroby wrzodowej u dorosłych, jak i biegunki u małych dzieci sprawdzą się jabłka gotowane lub tarte. 

Świeże jabłka są źródłem węglowodanów i lekkostrawnego błonnika. Najwięcej pektyn zawiera skórka i gniazdo nasienne, które najczęściej wyrzucamy. Pektyny oczyszczają organizm z substancji trujących, podczas trawienia wiążą niektóre metale ciężkie w nierozpuszczalne sole, które są wydalane z organizmu. Głównie nałogowi palacze, mieszkańcy dużych miast, ośrodków przemysłowych oraz osoby mające w pracy styczność ze związkami toksycznymi, powinni jeść jak najwięcej jabłek. Pektyny regulują również florę bakteryjną, wymiatają resztki pokarmów, neutralizują substancje toksyczne. Pektyny zmniejszają wchłanianie cholesterolu i dzięki temu chronią nas przed miażdżycą i zawałem serca.
Regulują perystaltykę jelit i działają przeciw zaparciom. Dzięki zawartości pektyn jabłka mogą stanowić zarówno lek przeciwbiegunkowy jak i przeciw zaparciowy. Jabłka ułatwiają przyswajanie wapnia przez organizm, dzięki czemu wzmacniają włosy, paznokcie i zęby. Poleca się je w dietach odchudzających, są sycące i stosunkowo nisko kaloryczne ( 100 g zawiera około 40 kalorii ).

Już jedno zjedzone jabłko dziennie chroni przed zawałem serca. Zawarte w jabłku witaminy, błonnik i flawonoidy obniżają poziom złego cholesterolu.  Podobnie jak otręby, nierozpuszczalny błonnik jabłek, pochłania cholesterol z przewodu pokarmowego i go usuwa. Rozpuszczalny błonnik obniża zaś ilość złego cholesterolu wytwarzanego w wątrobie. Jedno duże jabłko w codziennej diecie obniża zawartość cholesterolu we krwi. Wraz z obniżeniem poziomu cholesterolu zmniejsza się również ryzyko chorób naczyń krwionośnych, zawału mięśnia sercowego i wylewu krwi do mózgu. Błonnik rozpuszczalny w wodzie, czyli  pektyna jabłkowa, usuwa również toksyny bakteryjne, jony metali ciężkich, takich jak ołów, rtęć i zapobiega ich wchłanianiu przez jelito. Rozpuszczalne jak i nierozpuszczalne frakcje błonnika mają aktywność przeciwnowotworową.

Jabłka odgrywają stosunkowo dużą rolę w żywieniu. Witaminy w nich zawarte regulują wszystkie procesy życiowe, pomagają w walce z infekcjami. Kwasy organiczne działają odkwaszająco na organizm, co jest szczególnie ważne, gdy spożywa się dużo mięsa, tłuszczu i jaj.

Medycyna ludowa przypisuje im leczniczy wpływ w niedokrwistości, awitaminozie, bólach stawów. Herbatka ze skórek jabłka jest doskonałym środkiem do płukania jamy ustnej i gardła, ma właściwości dezynfekujące i likwidujące stany zapalne. Radzi zajadać się jabłkami przede wszystkim jesienią i na początku zimy, bowiem wtedy są one najcenniejsze, najbogatsze w lecznicze składniki, więc powinno się je włączyć do codziennego jadłospisu, w większych ilościach i najlepiej zjadać ze skórką. 

Jeżeli ktoś nie lubi jabłek ze skórką, powinien jabłkowe obierki suszyć. Napar z nich  ma wiele cennych właściwości, wskazanych przy przeziębieniach, kaszlu, anginie, nieżycie oskrzeli. Oryginalnym lekiem są powidła sporządzone ze świeżych lub suszonych rozmoczonych owoców pomagające przy biegunkach i łagodzące bóle. Świeży sok jabłkowy pomaga przy miażdżycy, dolegliwościach pęcherza, nerek, wątroby, kamicy nerkowej, chronicznym gośćcu stawowym, ostrym zapaleniu oskrzeli i neurastenii. Medycyna ludowa zalecała okłady z plasterków jabłka na lekkie odmrożenia, oparzenia słoneczne i skaleczenia.
Gdy do herbaty z jabłkowych skórek dodamy trochę soku z cytryny, będzie to dobry środek wzmacniający i kojący nerwy i obniżający ciśnienie krwi. 

W medycynie ludowej i ziołolecznictwie stosowany jest również ocet jabłkowy, zalecany przy różnych dolegliwościach. Sposób przyrządzania octu jest niezwykle prosty: w szklanym naczyniu pół kg obierzyn z jabłek zalewamy litrem osłodzonej ( 5 łyżkami cukru ) wody. Przykrywamy płótnem, odstawiamy na 4 tygodnie w chłodne miejsce. Powinny jednak unikać go osoby z chorobą wrzodową. Ocet służy nie tylko jako środek leczniczy, również może być  wykorzystywany w kuchni do zakwaszania potraw. 

Anglicy zwykli mawiać: zjedz jedno jabłko dziennie, a lekarz nie będzie ci wcale potrzebny. Polscy dietetycy zalecają zjedzenie przynajmniej dwóch jabłek w ciągu dnia – jedno rano dla urody i jedno wieczorem dla dobrego zdrowia.

Niezwykłą popularność poza wartościami zdrowotnymi jabłka osiągnęły w kosmetologi. Znalazły zastosowanie w kremach, szamponach, mydłach, maseczkach, balsamach itp. Te rajskie owoce pełnią bardzo ważną rolę  w zachowaniu i poprawieniu naszej urody. Zawarta w jabłkach witamina C wymiata z organizmu wolne rodniki, bierze udział w wielu procesach metabolicznych, biosyntezie przeciwdziałając wiotczeniu skóry. Witamina C razem z witaminą P zapobiegają powstawaniu pajączków i wysięków podskórnych, uelastycznia i uszczelnia naczynia krwionośne. Bogaty w kwasy owocowe AHA sok i miąższ jabłkowy można używać do pielęgnacji twarzy i całego ciała. Przyrządzone z nich maseczki do przemywania skóry mają działanie przeciwzmarszczkowe, odmładzające, regenerujące, rozświetlające skórę i złuszczające naskórek.

Przekonaj się i wypróbuj kilka domowych łatwych do przygotowania maseczek jabłkowych.

Dla cery suchej: utrzyj 1 jabłko, dodaj łyżeczkę oliwy, łyżeczkę śmietany lub mleka. Wymieszaj wszystkie składniki i nałóż na skórę twarzy i dekoltu. Po 20 minutach zmyj letnią wodą.

Dla każdej cery: utrzyj po prostu 1 jabłko i nałóż  na twarz, szyję i dekolt. Po 20 minutach zmyj letnią wodą.
lub: do utartego jabłka, dodaj łyżeczkę miodu, 2-3 łyżki naturalnego jogurtu lub mleka, 2 łyżki mąki owsianej. Wymieszaj i nałóż na twarz, szyje i dekolt. Po 20-30 minutach zmyj letnią wodą.

Dla cery tłustej: jedno utarte jabłko wymieszaj z białkiem, z jednego jajka ubitego na sztywna pianę. Nałóż na twarz, szyje i dekolt. Po 20 minutach zmyj letnią wodą.

Jabłka najczęściej jadamy na surowo i z ich dobroczynnych dla zdrowia i urody właściwości, korzystać możemy przez cały rok. Wykorzystujemy je również do przyrządzania rozmaitych potraw: zup, potraw mącznych, sałatek owocowych i warzywnych, jako dodatek do potraw mięsnych, sosów, wypieków i ciast pieczonych, galaretek, deserów, dekoracji potraw. Jabłka przerabiamy na przeciery, dżemy, kompoty, susze, wina, soki pitne, ocet. Jabłka obrabiamy na różne sposoby: kroimy, siekamy, ucieramy, mielimy, gotujemy, pieczemy, wyciskamy sok, suszymy.

Któż nie uwielbia dań pieszczących nasze podniebienia takich jak wyśmienita szarlotka podana do kawy, pieczona kaczka z jabłkami, racuchy z jabłkami posypane cukrem pudrem, naleśniki z jabłkowym musem czy ryż z jabłkiem i cynamonem.

Jabłka są  niezwykle popularne, niedrogie, smaczne, zdrowe i dostępne przez cały rok. Korzystajmy więc z ich niezwykłych właściwości.
                                                                                                                

FIGI.

• 
  FIGI
  - owoce rzekome Figowca pospolitego zwanego też drzewem figowym, figą karyjską, figą pospolitą. Jest to gatunek drzewa lub krzewu z rodziny morwowatych. Figa to jedna z najstarszych roślin uprawianych przez człowieka. Prawdopodobnie pochodzi z Azji Mniejszej. Obecnie największymi producentami fig są Turcja, Grecja, Stany Zjednoczone, Hiszpania i Portugalia.                                                                                   Owoce, które znamy, nie są tak naprawdę owocami, wewnątrz nich znajdują się prawdziwe owoce, niewielkiego rozmiaru, które potocznie nazywa się nasionami. Owoc rzekomy, powstał w wyniku rozrośnięcia się osi kwiatostanu. Figa czyli owoc rzekomy, ma kształt gruszki o zielonej, brązowej lub fioletowej barwie. Jest jadalna zarówno na surowo jak i po przetworzeniu.
• W starożytnej Grecji były cenione wyżej niż złoto, Grecy i Rzymianie uważali figi za wyjątkowo pokrzepiające i odżywcze. Starszym ludziom pozwalały dłużej zachować młody wygląd i zdrowie, młodych czynić miały silnymi i wytrzymałymi. Stanowiły podstawę jadłospisu atletów przygotowujących się do Igrzysk Olimpijskich.
  W wielu kulturach figowiec i jego owoc są symbolami płodności i wiecznej młodości. W Egipcie dawano je do jedzenia kapłanom podczas ceremonii wyświęcenia, żywili się nimi pustelnicy. Do dzisiaj w Afryce Północnej rolnicy przed rozpoczęciem orki składają figi, jako dar dla Boga.
  Nam przeważnie suszone figi kojarzą się ze Świętem Bożego Narodzenia, dodane do wigilijnych potraw jako bakalie. Ale owoce te mają dużo szersze zastosowanie. Przez tysiące lat kiedy nie było jeszcze cukru, odgrywały bardzo ważną rolę w żywieniu i gospodarce starożytnych ludów, to właśnie figami dosładzano potrawy i konserwowano gotowane owoce. Kaloryczne i pożywne figi zastępowały niejednokrotnie cały posiłek, jedzono je z zsiadłym mlekiem lub plackami. Wytwarzano z nich także wino.
  
  Figi mają bardzo duże właściwości lecznicze.
  Ze względu na dużą ilość cukrów, figi to doskonałe źródło energii. Świeże figi zawierają od 15 do 25% glukozy i fruktozy, przeciwutleniacz witaminę C, witaminy z grupy B, witaminę PP oraz karoten. Są bardzo bogate w sole mineralne, zawierają  potas, wapń, magnez, cynk i fosfor. Figi są najlepszym źródłem wapnia spośród wszystkich produktów roślinnych. 100g tego owocu dostarcza tyle wapnia, ile jedna szklanka mleka, powinny więc spożywać je dzieci, osoby z osteoporozą oraz kobiety w okresie menopauzy.
  Suszone figi charakteryzują się najwyższą pośród wszystkich owoców zawartością błonnika pokarmowego, dzięki czemu poprawiają perystaltykę jelit zapobiegając zaparciom, odgrywają ważną rolą w zapobieganiu nowotworom jelita grubego i piersi, a także przyczyniają się do obniżania poziomu cholesterolu we krwi. Figi to jeden z najlepszych środków przeczyszczających. Swoją skuteczność zawdzięczają dużej zawartości kwasów owocowych, pomocnych nie tylko przy zaparciach czy hemoroidach, lecz także przy schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego.
  Figi mają działanie odtruwające i odkwaszające organizm. Zawarty w figach cynk wspomaga funkcjonowanie układu hormonalnego. Figi to doskonały naturalny detox, zawiera więcej witaminy B6 niż większość owoców. Reguluje ciśnienie krwi i zmniejsza poziom złego cholesterolu, łagodzi bóle brzucha i wspomaga trawienie. Sok z fig to doskonałe źródło flawanoidów i polifenoli przeciwutleniaczy zwalczających szkody powstałe przez wolne rodniki. Naukowcy potwierdzili  że suszone figi posiadają silne właściwości antyoksydacyjne, które są związane z dużym stężeniem polifenoli. Przynajmniej część ze wspomnianych polifenoli ma właściwości przeciwnowotworowe, co zostało zademonstrowane w badaniu in vitro. Figi dzięki ich zdolności do alkalizowania organizmu, mogą okazać się pomocne w rzuceniu palenia. 
  Posiadają właściwości wzmacniające i oczyszczające organizm. Figi mają działanie przeciwbakteryjne, wykrztuśne, wspomagają leczenie wrzodów żołądka. Z owoców figi produkuje się sok, który działa wzmacniająco na serce i naczynia wieńcowe, jest on także z powodzeniem stosowany w leczeniu anemii. Figi gotowane w mleku uśmierzają ból gardła i kaszel. Nalewka przyrządzona z fig, łagodzi duszności przy astmie. Mieszkanki krajów afrykańskich uważają również, że sok z fig leczy bezpłodność i sprzyja laktacji.
  Suszone figi to dla mężczyzn mających problemy z erekcją idealny afrodyzjak, poprawiający wytrzymałość seksualną, zawiera aminokwasy, które zwiększają popęd seksualny człowieka. Świeże, słodkie figi pobudzają nasz zmysł smaku. Figa to owoc niezwykły, grzeszny afrodyzjak jak i Biblijny symbol dobrobytu i płodności. 
  Najlepsze figi to te najbardziej dojrzałe, aromatyczne, miękkie w dotyku. Są bardzo zdrowe, smaczne, w kuchni uniwersalne. Figi nie wymagają specjalnego przygotowania, można je jeść w całości lub przekrojone na pół, na słodko, słono, gorąco i zimno. W towarzystwie śmietany, z miodowym sosem, orzechami, likierem, kawałkiem sera. Podane z serem mascarpone tworzą pyszny deserowy duet, w sam raz na eleganckie przyjęcie. Figi można spożywać na surowo, suszone, w kompocie czy też dodane, jako bakalie, do wyrobów piekarniczych, ciast i ciasteczek. Owoce przetwarza się na konfitury, dżemy i konserwy, są idealnym dodatkiem do dziczyzny lub wieprzowiny. Prażone i suszone figi stosuje się jako namiastkę kawy o lekko orzechowym smaku. Przepysznym rarytasem są suszone figi marcepanowe w whisky.
  
  Figi mają bardzo delikatną skórkę, pamiętajmy by wybierać wyłącznie nieuszkodzone owoce, są  wyjątkowo nietrwałe, dlatego należy je spożyć jak najszybciej. W Polsce jednak najbardziej jest popularna figa suszona, która jest składnikiem wielu mieszanek bakaliowych. Można kupić je niedrogo, a dostępne są przez cały rok.

                                                                      

GRUSZKA.

• 
  GRUSZKA
  - owoc drzewa lub krzewu o wysmukłym kształcie z rodziny różowatych. Gruszki uprawiane były już w starożytnej Grecji, choć najprawdopodobniej pochodzą z Azji. W ciągu liczącej 30 wieków uprawy gruszy wyselekcjonowano kilka tysięcy odmian uprawnych tego owocu, gatunki łatwo się ze sobą krzyżują, tworząc liczne podgatunki i formy przejściowe.
  Belgowie i Francuzi od XVII wieku z powodzeniem hodowali gruszki i to właśnie oni rozpropagowali lecznicze właściwości tego owocu. Gruszka jest owocem, który zawiera wiele cennych składników, ważnych dla naszego zdrowia. Owoce gruszy są bardzo zdrowe i wbrew panującej opinii, nie są ciężkostrawne, mogą je jeść nawet osoby z wrażliwym żołądkiem, muszą jedynie pamiętać, by najpierw bardzo dokładnie pogryźć każdy kawałek.
  Świeża średniej wielkości gruszka ma ok: 60 kalorii. Posiada wiele składników mineralnych, najwięcej potasu, jest bogata w fosfor, wapń, magnez, sód, miedź, żelazo, cynk, selen, a także bor i jod. W owocu występują kwasy owocowe ( kwas jabłkowy i kwas cytrynowy ), węglowodany, olejki eteryczne, błonnik i pektyny. Zawiera także witaminy: A, B1, B2, B3, B5, B6, przeciwutleniacz witaminę C, E i PP. W miarę dojrzewania owoców ilość kwasów organicznych i pektyn maleje, a rośnie natomiast zawartość cukrów. Działa zasado twórczo dzięki temu, zapobiega kwasicy.
  Gruszka średniej wielkości jest prawdziwą kopalnią potasu zawiera około 210 mg. Potas jest składnikiem niezmiernie ważnym dla zdrowia człowieka. Pobudza prawidłową kurczliwość mięśniową, reguluje mechanizm transmisji w układzie nerwowym, a ponadto uczestniczy w metabolizmie białek.
  Niedobór potasu pojawia się w przypadku intensywnego uprawiania sportu, a w każdym razie w następstwie ćwiczeń czy wysiłku fizycznego powodując wzmożone pocenie się. 
  Gruszki posiadają właściwości lecznicze i od bardzo dawna używa się ich jako leku zapobiegającego różnym chorobom. Niewielka cierpkość soku z gruszek pochodzi z garbników, które sprzyjają wydalaniu z organizmu zbędnych i toksycznych substancji. Zaleca się je przy zapaleniu dróg moczowych oraz w profilaktyce i leczeniu kamicy moczowej, przy stanach zapalnych gruczołu krokowego. Ma właściwości przeciwgorączkowe. Hamuje biegunki, leczy drogi żółciowe, wzmacnia organizm po rekonwalescencji, przyspiesza gojenie się ran. Zaleca się ją w nudnościach i wymiotach, miękkie dojrzałe gruszki pobudzają trawienie i przeciwdziałają zaparciom, łagodzą niekorzystne skutki stosowania leków syntetycznych. Posiadają właściwości regulujące ciśnienie krwi, jest i powinna być stosowana w diecie wysoko ciśnieniowców, łagodnie obniża ciśnienie i uszczelnia naczynia włosowate.
  Gruszka to owoc o najwyższej zawartość naturalnego cukru o największej sile słodzącej, dlatego świeży sok gruszkowy szybko wyrównuje stężenie glukozy we krwi, dodając energii. Świeże gruszki są bogate w błonnik. Obfitość błonnika przysparza temu owocowi dodatkowych wartości. Błonnik stanowi bowiem niezbędny składnik codziennej diety. Przyczynia się do obniżenia poziomu cukru we krwi, wspomagając równocześnie działanie układu trawiennego. Gruszki wskazane są dla cukrzyków i dla tych wszystkich, którzy pragną ograniczyć spożywane kalorie bez wyrzekania się przyjemności smakowania słodkiego i soczystego owocu. Podstawowym cukrem prostym występującym w gruszkach jest lewuloza, stanowiąca cukier naturalny o największej sile słodzącej. Dieta bogata w błonnik zmniejsza ryzyko zachorowania na raka okrężnicy i jest pomocna w kontroli poziomu cholesterolu. Gruszki jako jeden z niewielu owoców zawierają jod, co powoduje, że pozytywnie wpływają na funkcjonowanie tarczycy i zapobiegają jej schorzeniom.
  W medycynie ludowej napar z gruszek stosuje się przy przeziębieniach, gorączce i uporczywym kaszlu, a bardzo mocny napar z suszonych gruszek stosuje się w formie okładów na czoło i głowę - przy bólach głowy i migrenie, jak również w formie okładów na trudno gojące się rany i owrzodzenia.
  Gruszki rzadko wywołują uczulenia. Można podawać je niemowlakom po 6 miesiącu życia w formie deseru. Dorośli powinni pamiętać o jedzeniu gruszek ze skórką. Jednak osoby o wrażliwych jelitach, lub cierpiący na schorzenia dróg żółciowych powinni spożywać owoce gotowane, gruszki w stanie surowym mogą im zaszkodzić.
  Naukowcy udowodnili, że regularne spożywanie gruszek może pobudzać nasz mózg do wydajniejszej pracy. W swoim składzie gruszki posiadają pierwiastek o nazwie bor. To za sprawą boru łatwiej nam pracować umysłowo. Bor pobudza szare komórki do wytężonej pracy oraz poprawia możliwości koncentracji. Pierwiastek ten jest też szczególnie ważny podczas procesów związanych z transportem po organizmie wapnia. W szczególności zapobiega ubytkom wapnia z kości. Dlatego dojrzałe gruszki powinny jeść osoby szczególnie narażone na osteoporozę. Do grupy podwyższonego ryzyka należy zaliczyć osoby przyjmujące leki z zawartością sterydów lub kobiety w okresie menopauzalnym. Wystarczy jednak zjadać 2 gruszki na tydzień by w ten sposób naturalnie zapobiegać ryzyku wystąpienia osteoporozy.
  Gruszka ze względu na swoje bogactwo witamin i minerałów znalazła szerokie zastosowanie w kosmetyce. Z niej i cennych jej składników produkuje się kremy, toniki, żele pod prysznic, balsamy do ciała, maseczki, szampony, perfumy, kosmetyki anty trądzikowe itp.
  Ekstrakt ( wyciąg z owoców gruszy ) jest bardzo cennym składnikiem w recepturze kosmetycznej. Jest bogatym źródłem cukrów prostych: fruktozy, glukozy, polifenoli o działaniu antyutleniającym, witamin, kwasów owocowych, oraz minerałów. Ekstrakt wykazuje działanie wygładzające, usuwa martwe komórki wygładzając wszelkie niedoskonałości skóry, kojąc i nawilżając, dzięki czemu zmęczona i poszarzała skóra odzyskuje miękkość i zdrowy koloryt. Polifenole oraz kompleks witamin A, E, C ujędrniają, spowalniają proces starzenia się skóry, a także chronią ją przed szkodliwym działaniem promieni UV.  Dzięki pektynom ekstrakty z gruszek wykorzystywane są w leczeniu dermatoz, egzem i trądziku.  Wyciągi z gruszki bardzo skutecznie walczą z trądzikiem. Właściwość ta została wykorzystana i zastosowana w wielu kremach do skóry tłustej i trądzikowej, które łagodzą stany zapalne i zapobiegają powstawaniu nowych wyprysków. Kwasy owocowe zawarte w gruszce oczyszczają naszą skórę  z nadmiaru sebum, zanieczyszczeń i martwych komórek warstwy rogowej naskórka, co w efekcie powoduje że skóra staje się gładka, odświeżona i promienna.
  Gruszka ma właściwości nadające naszym włosom miękkość i elastyczność. Dlatego gruszki są składnikiem wielu preparatów do pielęgnacji włosów zniszczonych, glukoza zawarta w wyciągu wiąże się z keratyną włosa, uelastycznia ją, zapobiegając rozdwajaniu włosów. Gruszki zawierają sporo witamin zwłaszcza witaminy z grupy B i biopierwiastków, które wzmacniają, zapobiegają łamaniu i rozdwajaniu się naszych paznokci. Przyspieszają również wzrost płytki paznokciowej. Witaminy, węglowodany i minerały - to wszystko jest potrzebne naszej skórze by prawidłowo funkcjonowała.
  Gruszki zawierają sporą ilość polifenoli będących naturalnymi antyoksydantami. Neutralizują one działanie wolnych rodników, które bardzo szkodzą naszej skórze i całemu organizmowi. To właśnie przez nie skóra szybciej się starzeje i częściej chorujemy na poważne choroby. Aby sie przed nimi chronić niezbędne są antyoksydanty, a w gruszkach jest ich bardzo dużo. Mają także działanie nawilżające mocno przesuszoną po lecie skórą  i rewitalizujące. Kremy czy zabiegi gruszkowe to znakomite antidotum dla suchej i zmęczonej skóry., poprawia stan skóry zwiotczałej i pozbawionej jędrności, działają też uspokajająco i wyciszająco na skórę. Najlepiej wspomagać się od środka jedząc gruszki i inne owoce, ale i od zewnątrz za pomocą specjalnych kosmetyków czy zabiegów.
  Przekonaj się sama i wypróbuj kilka prostych w domowym przygotowaniu gruszkowych maseczek:
  Maseczka do cery suchej i odwodnionej
  Gruszkę utrzyj na drobnej tarce, dodaj łyżeczkę miodu i łyżeczkę oliwy. Nakładaj na twarz, szyję i dekolt, po 20 minutach spłucz letnią wodą. ( Bez dodatku oliwy nadaje się również do cery tłustej )
  
  Maseczka z gruszki 
  
  Utrzyj gruszkę na papkę i wymieszaj z serkiem homogenizowanym. Jeśli jest zbyt rzadka możesz ją zagęścić płatkami owsianymi - wystarczy jedna łyżeczka płatków. Tak przygotowaną maseczkę nałóż na umytą i osuszoną twarz, szyję i dekolt i trzymaj 15 min zmyj letnią wodą.
  
   Lotion ściągający dla cery dla cery tłustej
  
  Pół litra soku z gruszek wymieszać z pół litrem soku ze świeżych ogórków. Do całości dodać 0,25 litra 70 % spirytusu. Wymieszaj dobrze wszystkie składniki i odstaw na kilka godzin w chłodne miejsce. Przelej do ciemnej butelki, przed użyciem wstrząśnij. Stosuj przemywając twarz, szyję i dekolt.
  Z dobroczynnego wpływu gruszek na nasze zdrowie możemy korzystać przez cały rok, słodkie odmiany gruszek warto jeść na surowo. Można też dodawać je do owocowych sałatek. Gruszki nadają się do zamrażania, przygotowuje się z nich przetwory, kompoty, dżemy, powidła, ciasta, galaretki, można je kandyzować i marynować w occie. Szczególnie dobrze komponują się z orzechami włoskimi, serem żółtym lub pleśniowym, jako dodatek do mięs z drobiu lub kaczki. Warto zastanowić się na suszeniem krążków gruszek na zimę, suszone gruszki to doskonały pomysł na przekąskę jako dodatek do musli, kasz i ryżu, do sporządzenia pysznego kompotu, tradycyjnego domowego środka przeciwgorączkowego i łagodzącego stany zapalne przewodu pokarmowego, taki napój idealnie gasi pragnienie. 
                                                                                                         

GRANAT.

GRANAT

- owoc Granatowca ( Punica granatum ) – gatunek drzewa lub ciernistego krzewu. Występuje na Bliskim Wschodzie, w Indiach, na wybrzeżu Morza Śródziemnego i w krajach Kaukazu. Jedna z najstarszych roślin hodowlanych Bliskiego Wschodu. Najstarsze wzmianki o uprawie pochodzą z Sumeru sprzed ponad 3000 lat p.n.e.

O tym owocu wspomina się w różnych kulturach i religiach. Owoc ten zawsze był i jest cenionym lekarstwem, symbolem wielu cnót, w tym zdrowia i obfitości, mądrości, a w szczególności miłości i płodności.

Mitologia traktuje ten owoc jako symbol życia, regeneracji i małżeństwa. Jest symbolem płodności, śmierci i wieczności, a nasiona granatu symbolizują długowieczność i nieśmiertelność. Owoc granatowca jest symbolem odrodzenia i życia w chrześcijaństwie i w jego sztuce symbolizuje nadzieję. Hipokrates jeden z największych medyków odkrył, że owoc ten może być użyteczny przy leczeniu bezpłodności oraz może znosić objawy przekwitania. Owoce granatu są szczególnym darem danym człowiekowi. Granat jest traktowany jako owoc zawierający szczególnie wartościowy ładunek energetyczny. 

Badania amerykańskich naukowców dowodzą, że picie szklanki soku dziennie może ulżyć efektom raka prostaty, pozwalając dotkniętemu tą chorobą człowiekowi na dłuższe życie. Kolejne badania potwierdziły wyraźne działanie wstrzymujące rozwój zmian nowotworowych prostaty, płuc, jelit, skóry i piersi. Sugerują również, że przy pomocy zawartych w nasionach fitoestrogenów można znacznie złagodzić objawy menopauzy i po menopauzalne, klimakteryczne czasowe zaczerwienienia twarzy. Prowadzone są badania, które głoszą, że granat działa jak "naturalna viagra". Prowadzone badania dowodzą, że regularne picie soku z granatów podnosi poziom tlenku azotu i zwiększa przepływ krwi podobnie jak robi to viagra. 

Sok z granatu od dawna jest stosowany w wielu schorzeniach. Starożytni lekarze stosowali go jako środek przeciwzapalny i robakobójczy (na robaki jelit) oraz jako inhibitor kaszlu. Był również stosowany w leczeniu chronicznej biegunki. Stosuje się go w leczeniu wydalania śluzu, krwotoków, nocnego pocenia. Wykorzystywany jest do wzmacniania naczyń włosowatych, w zapobieganiu miażdżycy tętnic, astmie, w zapaleniu migdałków ( anginie ) oraz oskrzeli. Prowadzone są badania nad zastosowaniem go w leczeniu oparzeń. Odkryto w granatach bardzo duże ilości przeciwrakowego fenolowego kwasu elagowego, potężnego fitochemicznego przeciwutleniacza i środka przeciwrakowego.

Przeciw utleniające własności granatu są użyteczne również w zwalczaniu innych chorób,  jak arterioskleroza, stany zapalne arterii i serca oraz nadciśnienie krwi, miażdżycy tętnic, użyteczne w ochronie wątroby i nerek przed uszkodzeniami powodowanymi przez wolne rodniki oraz w zwalczaniu bakterii i wspomaganiu akcji innych przeciwutleniaczy. Sok z granatów może zmniejszyć ryzyko śmierci z powodu cukrzycy, jako że ten stan prowadzi do pogrubienia ścianek arterii i ich stwardnienia, co jest przyczyną wielu zgonów pacjentów chorych na cukrzycę, zmniejsza on również absorpcję złego cholesterolu. Obecnie trwają badania nad właściwościami olejku z pestek granatu, mającymi zapobiegać rozwojowi cukrzycy typu drugiego. Lecznicze zastosowanie ma nie tylko jadalna część owocu, ale również skórka granatu, garbniki w niej zawarte są wykorzystywane w farmacji.  Antyutleniacze zawarte w soku mogą pomóc zredukować złogi cholesterolowe zgromadzone w naczyniach krwionośnych.

Z badań amerykańskich naukowców wynika że sok z granatów zadaje cios rakowi prostaty, wyhamowując rozwój komórek rakowych, wręcz zabijając komórki raka prostaty. Ekstrakt z granatu może zapobiec rakowi prostaty lub spowolnić jego rozrost. Rośnie zainteresowanie olejem z granatów jako silnym fitoestrogenem oraz ze względu na jego przeciwrakowe własności.

Granaty zawierają  występującą naturalnie formę estrogenu, która jest dziś powszechnie używana w hormonalnej terapii zastępczej, w czasie menopauzy. Coraz więcej kobiet, które chcą uniknąć skutków ubocznych terapii hormonalnej, zwraca się ku naturalnym preparatom, jak np. sok z granatu. Sok z granatu powinny pijać nie tylko kobiety, lecz i mężczyźni.  Granat obecny w diecie panów przeciwdziała w pewnym stopniu impotencji oraz może chronić przed rakiem prostaty. Owoce zawierają składnik, który obniża poziom antygenu gruczołu krokowego, dlatego mężczyźni, którzy są w trakcie terapii antyrakowej prostaty, powinni ją wspomóc sokiem z granatu. Dziś wiadomo, że granat przedłuża życie, wzmacnia serce i podnosi doznania erotyczne.  Wspiera również proces leczenia astmy. Picie soku z granatów przez kobietę ciężarną chroni płód przed uszkodzeniami mózgu.To zdrowy, naturalny smaczny napój miłosny.

Spośród wszystkich związków naturalnie występujących w owocach granatu badanych przez naukowców najbardziej skuteczna okazała się substancja o nazwie urolithin B.

Granat ma także zastosowanie przy wyrobie kosmetyków. Kosmetyczne właściwości granatu: nawilżają, zwiększają elastyczność i jędrność skóry,odżywiają i rewitalizują skórę zmęczoną i przedwcześnie starzejącą się, aktywuje procesy regeneracji skóry i przyspiesza gojenie podrażnień, działa anty oksydacyjnie, czyli chroni skórę przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, działa przeciwzapalnie, odkażająco i bakteriostatycznie, stymuluje fibroblasty  do syntezy kolagenu i elastyny, w efekcie czego następuje wygładzenie zmarszczek, wzrost gęstości i elastyczności skóry, działa delikatnie ściągająco i zmniejsza pory, wspomaga gojenie trądzikowych stanów zapalnych, poprawia ukrwienie i koloryt skóry, chroni przed promieniowaniem UV.

 Granat jest źródłem witaminy C, potasu, niacyny, błonnika, kwasów organicznych oraz białka. 100 gram owocu dostarcza 77 kalorii.

Granat ma szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym. Smaczny czerwonofioletowy sok z granatu ( plamy z tego owoca są bardzo trudne do usunięcia ), słodki i cierpki zarazem, Świetnie gasi pragnienie. Dodaje się go do napojów i deserów.  Sporządza się z niego soki, sałatki, galaretki. Nasiona służą jako przyprawa do potraw oraz do produkcji oleju.
Z suszonych liści krzewu robi się smaczną herbatę, a ze słodkich odmian owoców wytwarza się wino i syropy. Garbniki zawarte w skórce granatu są surowcem przemysłowym w farmacji i garbarstwie, natomiast dzięki zawartym w korze granatowca alkaloidom owoc ma zastosowanie w weterynarii jako środek przeciwtasiemcowy. Z kwiatów granatowca uzyskuje się barwniki stosowane do jedwabiu. 

Oprócz samych owoców dostępnych w sklepach, mamy dziś możliwość czerpania z ich wartości odżywczej w wielu produktach. W gamie kosmetyków z zawartością wyciągu z owocu granatu znajdziemy kremy, olejki, mydła, szampony, płyny do kąpieli oraz wiele innych.
Jest w czym wybierać! Dla naszego zdrowia i urody.
                                                                                            

GREJPFRUT.

Grejpfrut
– gatunek wiecznie zielonej rośliny wysokości do 13 metrów z rodziny rutowatych, o liściach skórzastych i białych kwiatach. Grejpfruty prawdopodobnie są mieszańcem pomarańczy olbrzymiej. Obecnie roślina uprawiana jest w wielu krajach strefy podzwrotnikowej Kalifornii, Florydzie, Izraelu i Kubie. 
Owoce są jadalne na surowo, mają charakterystyczny, gorzki smak. W Europie i Ameryce jest uważany za smaczny owoc, podczas gdy w Azji uznaje się go za niejadalny. Sok używany jest do produkcji napojów orzeźwiających.
Popularnie odmiany dzieli się na: czerwone – smak gorzki, kwaśny, soczysty; żółte – smak kwaśny, soczysty; zielone – smak słodki, średnio soczysty.

Grejpfruty bywają więc żółte, czerwone, zielone i posiadają bardzo gorzki lub po prostu gorzko-słodki smak. Ale pod grubą skórką skrywają bogactwo najróżniejszych leczniczych substancji. Grejpfrut - czyli - rajski owoc cytrusowy, zawiera nie tylko witaminy, lecz także furanokumaryny, które mogą wzmacniać efekt działania niektórych leków
 antynowotworowych.

Owoc grejpfruta zawiera 90% wody, cukier, kwasy organiczne oraz witaminy z grupy B, a także spore ilości witaminy E i P. Posiada dużą ilość witaminyC 30-50 mg/ 100 g i korzystnie wpływa na pracę jelit. Przyspiesza przemianę materii, reguluje trawienie i poziom cholesterolu. Działa przeciw miażdżycowo. Przeciwdziała sklerozie i żylakom, pobudza też apetyt. W miąższu występują karoteny – głównie likopen, warunkujący jego zabarwienie, pektyny i błonnik. Występuje także gorzki związek – naryngina. Związek ten jest odpowiedzialny za gorzki smak owocu, ale także za jego działanie lekko przeczyszczające, wspomagające przemianę materii. W owocach cytrusowych kryje się w sumie ok. 400 związków chemicznych. Dlatego są od lat badane przez naukowców, którzy chcą wykorzystać ich zdrowotny potencjał.

Ilość witaminy C  zawartej w owocach, grejpfrutowi daje zaszczytne trzecie miejsce, po kiwi i dzikiej róży. W tyle zostawia pomarańczę, czarną porzeczkę i...cytrynę.

Poza tym grejpfruty wspomagają leczenie wrzodów dwunastnicy, wyciąg z grejpfruta stosowany jest również na problemy skórne, stosowany w leczeniu grzybic, poprawia odporność, przez dentystów polecany jest jako środek zwalczający płytkę nazębną oraz leczący zakażenia dziąseł, korzystnie wpływa na pracę jelit, przeciwdziała żylakom i sklerozie, pobudza też apetyt, wspomaga leczenie zapalenia opon mózgowych, poronień i martwych porodów często powodowanych przez bakterię Listeria monocytogenes, pomaga w leczeniu róży, ostrej choroby zakaźnej skóry i tkanki podskórnej wywołanej przez paciorkowce, zapobiega jej rozprzestrzenianiu się drogą naczyń limfatycznych i nawracania (często w tym samym miejscu). 

Ekstrakt z nasion grejpfruta jest pomocny do wspomagania leczenia groźnej i opornej na leki choroby posocznicy, zwanej też sepsą, której przyczyną bywa zakażenie ogólne ze stałą obecnością bakterii gronkowiec i paciorkowiec, ale też w zakażeniach pneumokokami, meningokokami, czy pałeczkami okrężnicy.

Grejpfrut to prawdziwy król wśród owoców, jeśli chodzi o odchudzanie. Reguluje prace jelit i przyspiesza przemianę materii. Zupełnie naturalnie pomaga spalać nadmiar tkanki tłuszczowej. Świetnie jest zjadać przynajmniej jednego grejpfruta dziennie, szczególnie przed snem. Wtedy dostarczone naszemu organizmowi węglowodany, samoistnie zaczną spalać tkankę tłuszczową i zacznie znikać tłuszcz nagromadzony na biodrach czy pośladkach. Niektórzy twierdza, ze można zrzucić nawet 8 kg w ciągu 3 miesięcy jedząc jednego grejpfruta dziennie.

Badacze sugerują, że jakiś nieznany dotąd związek zawarty w owocach obniża poziom insuliny, wpływając w ten sposób na poziom cukru we krwi. Dlatego grejpfruty są zalecane w dietach bazujących na tzw. indeksie glikemicznym. Owoc ten ma bowiem niski, a więc korzystny indeks glikemiczny. To znaczy, że po jego zjedzeniu poziom cukru we krwi rośnie, a potem powoli opada, gdyż jest wolno wchłaniany przez organizm. Dzięki temu dłużej ma się uczucie sytości i można uniknąć napadów głodu. Dlatego warto jeść grejpfruty.
Jego dobroczynna moc sprawiła, że szybko sięgnął po grejpfruta przemysł farmaceutyczny. Zalety można wymieniać prawie w nieskończoność! Znakomicie obniża poziom cholesterolu we krwi, w czym pomagają przede wszystkim białe, gorzkawe błonki występujące wokół miąższu. W leczeniu cukrzycy powoduje wzrost poziomu produkowanej insuliny i zmniejsza poziomu glukozy we krwi. Substancje znajdujące się w grejpfrutach mają też działanie antygrzybiczne. Likwidują drożdżaki - często skuteczniej niż stosowane w tym celu środki farmakologiczne. 

Ekstrakt z pestek grejpfruta działa niszcząco na około 800 bakterii i 100 grzybów i może pomagać w leczeniu wrzodów żołądka. Chroni nas przed skutkami działania wolnych rodników - cząsteczek uszkadzających komórki organizmu. Zdolność niszczenia bakterii i zarodników chorobotwórczych posiadają leki wytwarzane z jąderek grejpfruta stosowane w produkcji preparatów  do higieny jamy ustnej, usuwania nalotu nazębnego, czyszczenia uszu, a także...przy potliwości stóp. Czerwony grejpfrut bogaty jest w karotenoid zwany likopenem, chroniący przed nowotworami pęcherza, trzustki i szyjki macicy.


Zbyt wysokie stężenie zwłaszcza tzw. złego cholesterolu i trójglicerydów, jest niekorzystne dla zdrowia. Przyczynia się ono do powstawania blaszek miażdżycowych, głównej przyczyny zawału mięśnia sercowego. 

Wiadomo już, iż grejpfrut przyspiesza przemianę materii, jest bogaty w witaminy i sole mineralne - w 90% to woda zawierająca cukier, kwasy organiczne i witaminę C (30-50 mg/ 100 g) oraz witaminy z grupy B, a także spore ilości E i P. Ekstrakt z pestek grejpfruta chroni przed skutkami działania wolnych rodników czyli substancji uszkadzających naczynie krwionośne, tkanki i komórki w naszym organizmie. 

Dodatkowo naukowcy dowodzą że czerwone grejpfruty są zdrowsze niż żółte, gdyż mają więcej zdrowych przeciwutleniaczy, m.in. antocyjanów i flawonoidów. Do przeprowadzonych badań klinicznych zaproszono 57 pacjentów - mężczyzn i kobiet w wieku od 39 do 72 lat. Wszyscy chorowali wcześniej na serce i byli po tzw. by-passach (chirurgicznie wszczepiono im dodatkowe dwa-trzy naczynia wieńcowe). Wszyscy też mieli kłopoty z utrzymaniem właściwego poziomu tłuszczów we krwi mimo zażywania obniżających poziom cholesterolu statyn. Chorych podzielono na trzy równe grupy. Przez 30 dni nie dostawali żadnych leków, wszyscy byli na zdrowej dla sercowców diecie. Pacjentom z pierwszej grupy polecono dodatkowo zjadać raz dziennie czerwonego grejpfruta, druga grupa raczyła się żółtymi grejpfrutami, ostatnia zaś była grupą kontrolną. Wyniki, zwłaszcza w wypadku czerwonych grejpfrutów, okazały się bardzo obiecujące. Po miesiącu regularnego jedzenia tych owoców poziom całkowitego cholesterolu obniżył się o ponad 15%, a złego cholesterolu aż o 20,3% ! Podobnie kwestia trójglicerydów - u jedzących czerwone grejpfruty poziom tych związków spadł o ponad 17%. To doskonała wiadomość dla sercowców.

Słowem spożywanie codziennie czerwonego grejpfruta może się okazać prawdziwie zbawienne dla naszych naczyń i serca, a przy okazji znacznie poprawić wchłanialność niektórych leków i zmniejszyć ilość ich podawania i ich skutków ubocznych. 

Grejpfrut jest również poprawiaczem urody ma wiele cennych substancji wpływających na wygląd i kondycję naszej skóry. Jego zbawienną mocą zainteresowała się też kosmetologia. Grejpfrut nawilża i oczyszcza skórę dzięki zawartym w nim amino-kwasom, dwutlenkom węgla i kwasom owocowym. Normalizuje też przepuszczalność skóry, zaś dzięki dużej zawartości witaminy C odpręża ją i tonizuje, a także wzmacnia naczynia krwionośne.

Witamina C to niezmiernie istotny składnik kosmetyczny i jeden z najlepiej przebadanych przez naukowców z tej dziedziny. Jest ona doceniana przede wszystkim jako silny i efektywny antyoksydant zwalczający wolne rodniki i wspomagający ochronę przeciwsłoneczną. Jako składnik wielu preparatów stymuluje syntezę kolagenu, którego ilość spada wraz z wiekiem. Ma szczególne znaczenie w pielęgnacji cery naczyńkowej i z trądzikiem różowatym, poprawia bowiem gojenie oraz rozjaśnia przebarwienia.

Kuszący jest też sam zapach grejpfruta. Firmy kosmetyczne wykorzystują go w wielu recepturach: do produkcji pomadek i błyszczyków, żeli i płynów do kąpieli, kremów do pielęgnacji ciała i maseczek do twarzy oraz do wielu innych preparatów. Jego zapach wzbogaca wody toaletowe i perfumy renomowanych firm.

Szczególną pozycję w kosmetyce osiągnął olejek grejpfrutowy i dlatego bardzo chętnie jest wykorzystywany w aromaterapii. Ma on działanie tonizujące i przeciwdepresyjne. Jego świeży, orzeźwiający zapach łagodzi stres, napięcie nerwowe i migrenowe bóle głowy o podłożu nerwicowym. Może być wykorzystany zarówno do masażu ciała, jak i inhalacji, bo  znakomicie wpływa na system nerwowy człowieka. Jednak „cytryny z raju" najlepiej po prostu jeść na surowo. Konserwowanie, a zwłaszcza zagęszczanie ich soku niszczy wartość organicznych substancji.

Grejpfrut dla niektórych pyszny owoc pełen witamin, dla niektórych nie zjadliwy. Niewiele osób jednak wie, że grejpfrut potrafi zabić, zabić w połączeniu z wieloma współczesnymi lekarstwami. Warto wiedzieć, że grejpfrut potrafi drastycznie podnieść stężenie leków we krwi (niektórych nawet 15-krotnie).
Grejpfrut posiada substancje ingerujące w absorpcję około dwóch tysięcy leków, od leków obniżających cholesterol, aż po popularną viagrę. Dlatego sokiem z grejpfruta nie wolno popijać żadnych leków, jak również lepiej się nim nie objadać jeśli stale zażywamy jakieś leki, gdyż skutki tego mogą być wręcz odwrotne do oczekiwanych.

Chociaż na ulotkach wielu leków istnieją obecnie ostrzeżenia i wypisane potencjalne powikłania przy konsumpcji soku grejpfrutowego podczas leczenia, to jednak wiele osób nie zauważa tego lub bagatelizuje. Obecnie w kraju za morzem, lekarz jest zobowiązany poinformować pacjenta o niebezpieczeństwie stosowania przepisanych lekarstw przy równoczesnym spożyciu soku grejpfrutowego lub samych grejpfrutów jeżeli takie istnieje.
                                                                                                                            

CZEREŚNIE.

CZEREŚNIE
- gatunek rośliny należący do rodziny różowatych. Rodzime obszary jej występowania to Europa oraz Azja Zachodnia i Kaukaz. W Polsce rośnie dziko na terenie całego kraju, od nizin po pogórze, jednak głównie na południu kraju. Jest w wielu odmianach powszechnie uprawiana jako drzewo owocowe. 

Czereśnie mają również dużo zalet dietetycznych. Idealnie regulują żołądek, usuwają fermentację gnilną, usuwają zalegające toksyny z organizmu i regulują poziom płynów. Dzięki tej właściwości powinny być spożywane przez osoby mające zaburzenia przewodu pokarmowego nawet do kilograma dziennie.

Są niezastąpione w dietach odchudzających 2-3 dniowa dieta z czereśni wymiecie z organizmu wszelkie śmiecie, odświeży, odtruje, poprawi trawienie i odchudzi. Poza tym jedna czereśnia to tylko 5 kcal !! Zawierają dużo węglowodanów, głównie fruktozy i glukozy. Zawartość sacharozy jest tak niska, że bez obawy można włączyć czereśnie do diety cukrzyków.

Czereśnie należą do najbardziej wartościowych owoców, ich zalet nie sposób przecenić. Owocami możemy cieszyć się niestety krótko, potem pozostają przetwory, które przypominają smak lata. Apetycznie wyglądają, cudnie pachną, rewelacyjnie smakują i są bardzo orzeźwiające i posiadają właściwości lecznicze.

Czereśnie są zdrowe, posiadają wiele wartości odżywczych i pozytywnie wpływają na nasz wygląd i zdrowie. Systematyczne ich jedzenie sprawia, że skóra staje się bardziej napięta i jędrna. Dzięki obecności bioflawonoidów czereśnie, zwłaszcza czerwone, są zaliczane do świetnych przeciwutleniaczy, które zwalczają wolne rodniki i dzięki temu spowalniają procesy starzenia się skóry. Oczyszczają organizm z toksyn i szkodliwych produktów przemiany materii. 

Czereśnie w 80 % składają się z wody -  owoce te są kopalnią witamin i soli mineralnych. Są nie tylko smaczne i zdrowe, ale także poprawiają stan skóry  - zawarte w nich witaminy i przeciwutleniacze działają odmładzająco. Czereśnia ma wiele  związków mineralnych takich jak: potas, fosfor, wapń, magnez, siarka, chlor, sód, cynk, mangan, żelazo, miedź, czy jod. Czereśnie są bogate w witaminy C, A, PP oraz witaminy z grupy B (B1, B2, B5, B6, B12).  

Porcja czereśni dostarcza nam też wapnia, żelaza i dużej dawki jodu, którego te smaczne owoce mają ich więcej niż dorsz i wiele innych ryb morskich! Jod wzmaga produkcję hormonów tarczycy, m.in. regulujących przemianę materii. Jod pozytywnie wpływa na czynności tarczycy i jest dobrym środkiem profilaktycznym przeciwko chorobie Basedowa. Żelazo, wapń, fosfor i witaminy odgrywają istotną rolę w procesie tworzenia się tkanki kostnej, zębów oraz są czynnikami wpływającymi krwiotwórczo, co ma szczególne znaczenie dla kobiet w ciąży i małych dzieci. 

Owoce zawierają dużo potasu, który usuwa z organizmu nadmiar soli i dlatego dobroczynnie wpływa na serce, nerki oraz stawy. Są również w czereśniach witaminy z grupy B, a przede wszystkim witamina B5, wspomagająca leczenie artretyzmu, witaminy A i B oraz flawonoidy. Dlatego właśnie czereśnie poleca się osobom cierpiącym na opuchnięcia i zniekształcenia stawów.

Spora ilość kwasów owocowych wraz z witaminami A i C działa na organizm oczyszczająco i odtruwająco, a jednocześnie poprawia stan i wygląd skóry. Dzięki obecności bioflawonoidów czereśnie, zwłaszcza czerwone, są zaliczane do świetnych przeciwutleniaczy, które zwalczają wolne rodniki.

Nakładając na obolałe skronie kompres z rozgniecionych czereśni pozbędziemy się migreny.
Pół kilograma czereśni pokrywa w 75 % dzienne zapotrzebowanie organizmu na witaminę C, wynoszące 70 mg. Witamina ta chroni „zły” cholesterol LDL przed utlenianiem, zmniejszając jego zdolność do odkładania się w ściankach tętnic.

Dzięki kompozycji różnorodnych kwasów organicznych, czereśnie, zwłaszcza te bardziej kwaśne, normalizują trawienie, pobudzają pracę trzustki i perystaltykę jelit. Słodsze owoce wpływają uspokajająco na drogi trawienne i są lekko moczopędne. Wysoka zawartość potasu nie tylko pomaga w chorobach serca, krążenia i wątroby, ale też oddziałuje korzystnie w procesach zapalnych dróg moczowych i żółciowych, jak również przy kamieniach i piasku w nerkach oraz pęcherzu moczowym. Garbniki hamują procesy zapalne w śluzówkach dróg pokarmowych. 

Leczniczą częścią czereśni jest nie tylko sam owoc, ale także przede wszystkim szypułka, czyli ogonek oraz żywica, która wycieka z drzewa i nasiona (pestki). Czereśnie są owocami niskokalorycznymi - 100g to ok. 50 kalorii, dlatego owoc ten jest często stosowany przy wielu dietach – odchudzających, przy chorobach serca, nerek i reumatyzmie. Ogonki czereśni mają mnóstwo garbników, olejków lotnych, kwasów organicznych i taniny. Dzięki tym substancjom wywar z ogonków jest naturalnym środkiem odchudzającym i przeciwdziała obrzękom. 

Świeży sok jest bardzo dobrym lekiem na serce i naczynia krwionośne, a z kolei nalewka z czereśni (czereśniówka) jest znakomitym środkiem dla ludzi, którzy mają kłopoty żołądkowe. 

W medycynie ludowej wywar z liści i kwiatów, jak również wodne wyciągi ze zmiażdżonych pestek, zalecane są przy żółtaczce i zaburzeniach funkcji serca. Olejek uzyskiwany z miażdżenia pestek, ze względu na niewielką zawartość toksycznego w dużych ilościach kwasu cyjanowodorowego, działa rozkurczowo. 

Kuracje czereśniowe odtruwają nie tylko jelita, lecz także żyły, tętnice i stawy ze złogów.
Z wspomnianych już wcześniej suszonych szypułek robi się napary i herbatki, które są bardzo dobrym lekarstwem przy zapaleniach dróg moczowych, pęcherza moczowego, czy nawet nerek. Ta niepozorna część czereśni, także bardzo dobrze radzi sobie z rozpuszczaniem kamieni w nerkach i pęcherzu. Wprawdzie najskuteczniejszym lekarstwem w walce z kamicą jest ususzona, zmielona pestka wymieszana z alkoholem, to jednak stosując tę metodę należy uważać, gdyż pestki zawierają pewną ilość szkodliwych składników. Bezpieczniejszą metodą jest więc napar z szypułek, który także skutecznie radzi sobie z od flegmieniem oskrzeli, co w efekcie ułatwi nam oddychanie. W walce z kaszlem bardzo dobrą i skuteczną metodą jest rozpuszczenie żywicy z drzewa czereśniowego w winie.

Czereśnie i wiśnie są zasadotwórcze, co znaczy, że jeśli organizm jest zakwaszony, to go wyleczą, doprowadzając do równowagi kwasowo-zasadowej. Regulują też apetyt, dlatego dobrze jest zachęcać do ich jedzenia dzieci-niejadki. Natomiast osoby starsze powinny jeść czereśnie – by zapewnić sobie dobre trawienie oraz bronić się przed miażdżycą. Sok z czereśni jest również podawany w stanach gorączkowych. 

Nieważne, jaki rodzaj czereśni wybierzesz, bo każdy z nich sprawi, że twoja skóra stanie się bardziej napięta, a cera wyraźnie młodsza i świetlista. Światowi dietetycy donoszą, że wystarczy przez miesiąc jeść zaledwie dwie porcje czereśni każda po ok. 25 dag, żeby zauważyć ich korzystny wpływ na urodę.

Swoje upiększające właściwości słodkie czereśnie zawdzięczają odpowiedniej kompozycji witamin i minerałów, które działają na organizm odtruwająco. Owoce usuwają zalegające toksyny z organizmu i regulują poziom płynów. Kuracja czereśniowa wpływa na utratę wagi, nie zmniejszając przy tym wydolności organizmu. Zaleca się spożywanie ćwierć kilograma czereśni dziennie, w celu zwalczenia dny moczanowej. 

Współczesna kosmetyka również nie bagatelizuje czereśni. Wiele kremów zawiera wyciąg z owoców czereśni. Antyoksydanty, sole mineralne i witaminy zawarte w owocach można stosować w zabiegach kosmetycznych na ciało i twarz. My natomiast doradzamy, aby zastosować własnej produkcji maseczki czereśniowe.
Oto kilka czereśniowych przepisów dla urody. 

1. Przeciw sińcom pod oczami:
Zalej zimną wodą czereśniowe szypułki. Odstaw na kilkanaście godzin. Potem gotuj przez blisko 10 minut. Odcedź i przestudź. Umocz w wywarze wacik i przykładaj na skórę pod oczami. 

2. Maseczka do cery suchej:
Rozgnieć dwie garście miąższu z czereśni. Wymieszaj z łyżką oleju słonecznikowego. Nałóż na twarz i szyję na blisko 15 minut. 

3. Maseczka do cery tłustej:
Rozgnieć dwie garście miąższu z czereśni. Dodaj do nich ubite białko z jednego jajka. Zmyj chłodną wodą po kilkunastu minutach.

Zalet czereśni nie sposób przecenić!
Warto od czasu do czasu zafundować sobie czereśniowy deser - zarówno ten dla podniebienia, jak i dla zmysłów. Owoce te do jadłospisu powinni włączyć  także zdrowi, bo dzięki temu mają szansę na uniknięcie artretyzmu. Wystarczy przez cały sezon zjadać codziennie około pół kilograma czereśni, najlepiej zastępując nimi jeden z posiłków.
Wiśnie nadają się na soki, kompoty, konfitury, dżemy, galaretki wino, nalewki czy likiery, są wspaniałym dodatkiem do ciast i deserów, jak również do mięs i drobiu. W formie przetworów zachowują swoje lecznicze właściwości. Przed włożeniem owoców do słoika usuńmy pestki, bo zawierają związki cyjanowe ( trujący kwas pruski ), które mogą powodować migreny. Owoce należy jeść jeszcze z jednego powodu, mają niski indeks glikemiczny (22 IG), dlatego są bezpieczne dla osób z cukrzycą . 

Jak wszystko, czereśnie też mają swoje negatywne strony, a mianowicie, nie powinniśmy popijać ich wodą – może to doprowadzić do biegunki. Należy pamiętać, że nie jemy ich tuż przed posiłkiem, a już szczególnie gdy mamy w planach jedzenie dań mięsnych bo czereśnie utrudniają trawienie. Śmiało można je jeść między posiłkami albo jako posiłek – są syte, a przy tym nietuczące. Surowe czereśnie dość długo zalegają w żołądku, to też osoby z chorobą wrzodową albo wrażliwym przewodem pokarmowy, będą bezpieczniejsze jedząc lekko podgotowane owoce. Same czereśnie zachowają sporo wartości odżywczych, a chory żołądek będzie odciążony i poradzi sobie z ich strawieniem.

Ale człowiek nie jest jedynym smakoszem tego owocu, największymi konkurentami czereśni są szpaki i wróble, które na dodatek wyjadają najśliczniejsze i najsłodsze czereśnie.
                                                                                                     

Więcej
http://www.se.pl/kobieta/uroda/chcesz-sie-odmodzic-jedz-czeresnie_57248.htm