CYKORIA.

CYKORIA
- roślina dwuletnia należąca do gatunku astrowatych i rodziny liściastych. Posiada duży mięsisty spichrzowy korzeń i   rozetę bardzo kruchych liści, o różnych odmianach kolorystycznych, zawierających bardzo korzystną dla zdrowia goryczkę.  Już w starożytności znano cykorie, jednak zaczęto ją dopiero uprawiać w Belgii w końcu XIX wieku. Z Belgii dotarła do Francji, Włoch, Anglii, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemiec, skąd trafiła na nasze stoły. 

Na rynku możemy spotkać różne odmiany cykorii:
- Cykoria korzeniowa biała - uszlachetniona odmiana cykorii korzeniowej, żółtawe korzenie spożywamy jako warzywo
- Cykoria sałatowa - spożywamy liście
- Cykoria korzeniowa - której zgrubiały wysuszony korzeń, używany jest jako bezkofeinowy substytut kawy, bogaty w witaminy i minerały.

Starożytni Egipcjanie, Grecy i Rzymianie, stosowali cykorię do produkcji win, syropów, toników oczyszczających organizm, wspomagających trawienie, leczniczo w niewydolności wątroby, żółtaczce, zatwardzeniu, leczeniu opryszczki i problemów skórnych.

Cykoria nie jest u nas popularnym warzywem, jednak powinniśmy ją wprowadzić na nasze stoły, ze względu na jej walory odżywcze i właściwości lecznicze. Jest warzywem wspomagającym nasze zdrowie i upiększającym naszą urodę.

Cykoria pomimo, że jest jest sycąca, jest warzywem niskokalorycznym, 100 g cykorii to tylko 17 kcal, możemy się więc zajadać nią bez ograniczeń. Zawiera witaminy: A, B, B1, B2, C, E, K, składniki mineralne: potas, magnez, wapń, fosfor, żelazo, cynk, selen, mangan, beta karoten, kwas foliowy, niacynę, błonnik, białko, węglowodany, kwas szczawiowy oraz kwas nikotynowy.

Od wieków do dziś medycyna ludowa, w homeopatii i ziołolecznictwie stosuje cykorię w leczeniu wątroby, nerek, woreczka żółciowego, w nieżycie żołądka i jelit, do pobudzenia trawienia, usprawniania czynności trzustki, w leczeniu cukrzycy, podagry, reumatyzmu, hemoroidów. Stosowano w leczeniu chorób skóry, posiada również działanie antynowotworowe.

Cykoria posiada wiele dobroczynnych dla zdrowia właściwości odżywczych, wzmacnia odporność organizmu, chroni organizm przed infekcjami, przeziębieniami, usprawnia metabolizm, zmniejsza wchłanianie tłuszczów, jest silnym przeciwutleniaczem zwalczającym wolne rodniki, pobudza wydzielanie soków żołądkowych, poprawia trawienie, stymuluje wydzielanie żółci, obniża cholesterol i normuje poziom cukru w krwi, likwiduje i zmniejsza uczucie wzdęcia, oczyszcza organizm z toksyn, stymuluje spalanie tłuszczów, zwiększa wydzielanie mleka u matek karmiących, wspomaga leczenie bezsenności, korzystnie wpływa na odbudowę błon komórkowych skóry, zapobiega zmarszczkom, wzmacnia włosy, paznokcie, łagodzi podrażnienia skóry, pomaga w leczeniu trądziku i łuszczycy.

Cykoria jest najlepszym naturalnym preparatem na odchudzanie, składnikiem diet odchudzających, przyśpiesza przemianę materii i stymuluje spalanie tłuszczów. Najcenniejszym skarbem jest goryczka zawarta w cykorii. Cykoria nie tylko zmniejsza wchłanianie tłuszczu, ale popita dużą ilością wody tworzy w jelitach galaretowatą substancję, wypełniającą żołądek i zapobiegającą uczuciu głodu.

Przeważnie latem na naszych stołach goszczą różnego rodzaju sałaty, warto również włączyć do nich cykorię, którą można przyrządzać na wiele sposobów. Jednak najlepsza i najzdrowsza jest cykoria zjadana na surowo. Można ją jednak gotować, dusić, zapiekać, faszerować, podawać z mięsem, drobiem, dziczyzną, rybą i owocami morza. Najczęściej jednak z cykorii przygotowujemy surówki i sałatki, które mogą stanowić główny składnik potraw lub ich dodatek. Cykorię można łączyć z jabłkiem, cytryną, orzechami, czosnkiem, duszoną cebulą, różnymi rodzajami serów, podawać z dipami majonezowymi, czosnkowymi, warzywnymi, lub ugotować z niej smaczną pożywną zupę.

Przy kupnie cykorii powinniśmy zwrócić uwagę na jej świeżość i kolor, powinna być zdrowa, twarda, o ściśle zwiniętych listkach, bez brązowego odcienia, świadczącego o nie pierwszej świeżości i długim okresie przechowywania. Najlepiej wybierać te o mniejszych soczystych główkach, wyrazistym i intensywnym smaku. Świerzą cykorię możemy przechowywać w lodówce przez 5 dni, a przed przyrządzaniem należy ją dokładnie umyć, potem osuszyć. 

Dostępna jest na naszym rynku od listopada do kwietnia, przeważnie wtedy, gdy już brakuje innych świeżych warzyw. Cykoria powinna zatem zostać zimową królową naszych stołów, o niezwykłych właściwościach smakowych i odżywczych, a przede wszystkim dzięki niej zachowamy upragnioną zgrabną figurę.

CEBULA.

CEBULA
- zwyczajna, roślina należąca do rodziny czosnkowatych, pochodząca z Azji Środkowej. Kiedyś rosnąca dziko, dziś uprawiana na całym świecie. W Polsce znana od XIV wieku. Najwięksi producenci cebuli to Egipt, Węgry, Hiszpania. U nas w Polsce ze względu na korzystne warunki klimatyczne, produkcja cebuli jest bardzo wysoka. Zagłębia cebulowe spotkać możemy w okolicach Warszawy, Lublina, Wrocławia i Poznania. Jej nazwy to cebula jadalna, czosnek cebula, jednak w użyciu potocznie mówimy po prostu cebula. Najczęściej spotykaną odmianą cebuli jest cebula brązowa, czerwona, biała i żółta. Jadalną częścią cebuli są mięsiste liściowe pochwy tworzące główkę cebuli. Z niej wyrastają smaczne zielone liście.

W Polsce uprawia się następujące odmiany cebuli:

- RAWSKA - odmiana późna, cebula kulista o łagodnym smaku, słomkowym lub brązowym kolorze

- DAKO - odmiana wczesna, duże spłaszczone cebule o łagodnym smaku i jasnożółtym kolorze

- WOLSKA - odmiana średnio późna lub późna, o łagodnym smaku i nierównych różnych kształtach

- ŻYTAWSKA - odmiana późna, spłaszczone średniej wielkości słomkowożółte cebule o ostrym smaku

- RED BARON - cebule czerwone o łagodnym smaku

Już około 6 tysięcy lat temu odkryto leczniczą moc czosnku i cebuli, warzyw, które ratowały ludzi przed czarną ospą, które dysponują niezwykle potężnym naturalnym antybiotykiem o ogromnej wręcz skuteczności. Posiadającej właściwości przeciwzapalne, bakteriobójcze, grzybobójcze, z którymi nie radzą sobie tradycyjne antybiotyki. Cebula zapobiega szerzeniu się chorób epidemiologicznych. 

Medycyna ludowa od wieków ceniła i stosowała właściwości lecznicze cebuli jako leku na nadciśnienie, w chorobach górnych dróg oddechowych, nieżytach oskrzeli, płuc, astmie, krztuścowi, w leczeniu chorób reumatycznych, jako środek moczopędny, w kamicy nerkowej, w chorobach jelit, w zaparciach, w leczeniu biegunek, na owrzodzenia, trudno gojące ropiejące rany, postrzały, czyraki, zmniejszania bólu i obrzęku po ukąszeniu owadów, na choroby pasożytnicze itp.

Cebula zawiera witaminy: A, B1, B2, B6, C, E, K, PP, cenne dla zdrowia minerały: potas, wapń, sód, żelazo, magnez, fosfor, mangan, cynk, fluor, jod, miedź, kobalt, cukry, białko, tłuszcze, błonnik, karoten, kwas foliowy i nikotynowy, saponiny, flawonoidy, glikozydy, olejki eteryczne, związki siarki, kwercetynę. Cebula jest niskokaloryczna 100g to tylko 35 kcal.

Cebula jest niezwykłym darem natury, kryjącym w sobie niezliczone właściwości zdrowotne. Długi jest indeks schorzeń, które leczy i wspomaga cebula: zwiększa odporność organizmu, zapobiega zakażeniom, zwalcza infekcje wirusowe, grypę, różnego rodzaju kaszel, działa wykrztuśnie, zapobiega zapaleniu płuc, oskrzeli i tchawicy, leczy zatoki, wspomaga pracę tarczycy, zapobiega katarom, wspomaga leczenie astmy, bronchitu, wzmacnia serce, obniża ciśnienie krwi, przeciwdziała miażdżycy, zapobiega odkładaniu cholesterolu w naczyniach krwionośnych, obniża poziom cholesterolu, redukuje poziom cukru w organizmie, wzmaga wydzielanie soków trawiennych, pobudza apetyt, zapobiega procesom starzenia organizmu, wspomaga leczenie reumatyzmu, artretyzmu, zapobiega arteriosklerozie, działa uspokajająco, zapobiega podrażnieniom nerwowym, wzmacnia wzrok, zapobiega kurzej ślepocie, wspomaga pracę wątroby i trzustki, działa moczopędnie, usuwa nadmiar wody z organizmu, leczy kamicę nerkową, zapobiega przerostowi prostaty, pobudza i wzmaga popęd płciowy, leczy nieżyt jelit, zwalcza zaparcia, leczy żylaki i hemoroidy, pomaga w biegunkach, przyśpiesza gojenie ran, oparzeń, odmrożeń, leczy odciski, brodawki, kurzajki, zmniejsza ból i obrzęki po ukąszeniu owadów, zwalcza pasożyty, leczy dolegliwości dermatologiczne, zajady, liszaje, korzystnie wpływa na cerę, wzmacnia włosy, paznokcie, zwalcza trądzik.

Ale to jeszcze nie wszystkie możliwości jakie możemy czerpać ze spożywania cebuli. Naukowcy dowodzą, że cebula jest warzywem chroniącym przed rakiem. Zjadanie jednej cebuli dziennie, pomaga zahamować rozwój guzów nowotworowych, zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, przełyku, piersi, macicy, prostaty, żołądka, odbytu. 

Kiedy świat obiegła wiadomość o rozprzestrzenianiu się świńskiej grypy powodowanej przez szczep wirusa A/H1N1, zaczęto nas straszyć, że rozprzestrzeni się tak jak znana ,,Hiszpanka ", która zebrała śmiertelne żniwo na całym świecie. Na zachodzie Ukrainy sytuacja została opanowana, właśnie dzięki CEBULI, której Mer Drohobycza postanowił wybudować pomnik za uratowanie kraju przed pandemią grypy w 2009 roku. Podobno w czasie , kiedy na świecie szalała Hiszpanka, pewien lekarz zawitał do domu, gdzie ku jego zdziwieniu wszyscy domownicy byli zdrowi, a zawdzięczali to porozkładanym przekrojonym cebulom, które gospodyni rozkładała w domu , a które zapewniły im zdrowie.

Cebula jest jedyną na świecie substancją rozpuszczającą zakrzepy krwi w żyłach. Nawet już te istniejące zakrzepy, gdy krew jest zagęszczona lipidami, niedotleniona, w zaawansowanej miażdżycy, dzięki częstemu spożywaniu cebuli ulegają rozpuszczeniu, rozrzedzając krew i przywracając drożność i prawidłowe napięcie żył.

Cebula ma ogromne znaczenie w żywieniu, lecznicze właściwości cebuli występują pod każdą postacią jej spożywania. Oczywiście najzdrowsza jest cebula zjadana na surowo, poszatkowana, dodana do surówki czy sałatki, skropiona olejem, ale również po ugotowaniu, pieczeniu, smażeniu, marynowaniu wciąż posiada czynne substancje zdrowotne i nie traci właściwości leczniczych. Cebula ugotowana w zupie, smażona na oleju, uduszona pod pokrywką na złoty kolor, nadal jest pełna zdrowotnych właściwości i nadal jest lekarstwem. Wyjątkiem jest tylko smażenie jej na smalcu bez przykrycia.

Jedynym felerem jest przykry zapach z ust po zjedzeniu surowej cebuli, ale i na to istnieją środki zaradcze. Wystarczy po prostu umyć zęby lub zjeść natkę pietruszki, jabłko, marchewkę, seler by pozbyć się nieciekawej woni. Nie grozi nam niemiły zapach jeśli zjemy cebule gotowaną, blanszowaną, smażoną czy pieczoną. 
Cebula ma ogromne znaczenie w żywieniu, można ją dodawać do sałatek, kanapek, do potraw gotowanych, pieczonych, duszonych. Również często spożywa się popularny szczypiorek. Szczególnie zimą powinniśmy wykorzystać cebulę, wspaniałe warzywo dla wzmocnienia i podtrzymania odporności organizmu.

Spożywanie cebuli zaleca się wszystkim bez wyjątku, kobietą i mężczyzną w każdym wieku, ma świetny wpływ na nasze zdrowie i urodę. Można powiedzieć że konserwuje nasz organizm, przed infekcjami, a jeśli już coś nas dopadnie to na krótko i szybko wracamy do zdrowia.

Już same obieranie cebuli ma dla naszego zdrowia zbawienny wpływ. Ulatniające się eteryczne olejki, wyciskające nam łzy z oczu, drażniące i piekielnie ostre to lotne związki siarki. Wzmacniają one nasz układ oddechowy i wywierają dobroczynny wpływ na błony śluzowe. Korzystnie wpływają na leczenie kataru, zatok, oskrzeli. Wszystkie szczepy gronkowców, zieleniejących i złocistych, odporne na antybiotyki nie są w stanie oprzeć się eterycznym olejkom cebuli przesyconych siarką.

Cebula jak donoszą informacje absorbuje wszystkie wirusy, z tego powodu nie należy przechowywać i zostawiać napoczętej cebuli. W związku że chłonie wszystko co się wokół niej unosi, nie nadaje się do ponownego spożycia , a wręcz może nam zaszkodzić.

Cebula ma również duże znaczenie kosmetyczne, cerę czyni alabastrową, wzmacnia kości, paznokcie, wzmacnia włosy, przyśpiesza ich wzrost, ogranicza ich przetłuszczanie i nadaje im sprężystości i blasku.

Cebulowa odżywka do włosów: zetrzeć jedną średniej wielkości cebulę, dodać kilka kropel soku z cytryny i jedno żółtko. Wszystkie składniki wymieszać, nałożyć na zwilżone włosy, delikatnie wmasowując w skórę głowy. Trzymać około godziny, po czym spłukać włosy ciepłą wodą i umyć szamponem.

Najzdrowszy syrop na kaszel: 4 duże drobno pokrojone cebule, 1 główka drobno pokrojonego czosnku, sok z 2 cytryn, wszystkie składniki wymieszać zalać miodem, tak aby przykrył wszystkie składniki. Odstawić w ciepłe miejsce na jeden dzień. Tak przygotowany syrop pić 1 - 2 razy dziennie, po stołowej łyżce w męczącym, uporczywym kaszlu, grypie, przeziębieniu. 

Wino wzmacniające odporność: zmiażdż pół kilo cebuli, dodaj 200 g miodu i butelkę białego lub czerwonego wytrawnego wina. Wymieszaj wszystkie składniki i odstaw na 5 dni w ciemne miejsce. Przecedź i pij 2 razy dziennie,       po 3 łyżki.

Inhalacje z soku z cebuli: utrzyj na tarce 1 lub 2 cebule, szybko przełóż do szklanki. Przygotuj ściereczkę, aby otoczyć brzeg szklanki, nos i usta. Wdychaj powietrze nosem, a wypuszczaj ustami lub odwrotnie.

Okłady na ukąszenia owadów: odkrój plasterek cebuli i przyłóż na bolące miejsce, to wszystko. W razie potrzeby przyłóż nowy.

Nalewka z cebuli: pół kilograma pokrojonej cebuli zalej litrem spirytusu, odstaw na tydzień w ciemne miejsce, po czym przecedź. Pij po kieliszku, pół na pół rozcieńczoną z wodą.

Cebula to tanie, niskokaloryczne, łatwostrawne warzywo, jest idealnym rozwiązaniem na szybkie pozbycie się wielu chorób. Zawiera witaminy niezbędne do dobrego samopoczucia, wiele wartości odżywczych, potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu, wspomaga odchudzanie zmniejszając tkankę tłuszczową. Zawiera mnóstwo przeciwutleniaczy, wzmacniających odporność organizmu i gwarantujących mam zdrowie.

BURAKI.

BURAKI
- zwyczajne to gatunek roślin uprawnych z rodziny komosowatych. Odmiany buraków pochodzą od buraka dzikiego, do dzisiaj rosnącego na Bliskim Wschodzie, w Indiach, w okolicach Morza Kaspijskiego, Śródziemnego i Czarnego. Obecnie buraki są uprawiane na wszystkich kontynentach i w wielu odmianach. Powstały i są uprawiane różne odmiany buraków, różniące się wielkością, kształtem, intensywnością koloru, bez zdrewniałych włókien, cienkiej skórce i słodkim miąższu.

Podstawowe grupy buraków to:
- burak liściowy, boćwina - uprawiana dla jadalnych liści, w Polsce dość mało znana
burak korzeniowy do którego zaliczamy:
- buraki pastewne - przeważnie uprawiane na paszę
- buraki cukrowe - zawierające do 20 % cukru, uprawiane dla przetwórstwa

- buraki ćwikłowe - jadalna roślina warzywna o silnie wybarwionym czerwonym korzeniu i czerwonych liściach.

Buraki ćwikłowe to jadalne, uprawiane i znane w Polsce warzywa bardzo często stosowane w naszej kuchni. Jednak historia buraka sięga do czasów starożytnych, już Babilończycy 2000 lat p.n.e. stosowali w celach leczniczych liście buraków. Również starożytni Grecy i Rzymianie wiedzieli i doceniali zdrowotne właściwości jakie krył w sobie niepozorny burak. Afrodyta bogini miłości zawdzięczała im swoje zdrowie i urodę. Znano wówczas tylko buraki liściowe, zwane boćwiną, jednak w XVI wieku włoscy ogrodnicy dzięki ich uprawie uzyskali obecną wielkość ich korzenia. Buraki królowały w średniowieczu na stołach wielu królów Francji i Polski. Zajadał się nimi Karol Wielki, Bolesław Chrobry, Władysław Jagieło, wielu słynnych ludzi ceniło i pisało o burakach, wysławiał je nawet sam Mikołaj Rej. Przez setki lat buraki królowały na pańskich i chłopskich stołach, dzięki nim nasi przodkowie nie wiedzieli co to zgaga i wrzody żołądka, a ich pożywienie z reguły bywało ciężkostrawne, tłuste, mięsne.

Buraki jadamy głównie dla smaku, nie doceniamy jednak ich ogromnych zalet zdrowotnych. Od lat wyjątkowe właściwości zdrowotne buraków docenia medycyna naturalna. Stosująca buraki w leczeniu niedokrwistości, środka zwiększającego odporność organizmu, w przeziębieniach jako leku przeciwkaszlowego, do leczenia kataru, w nadciśnieniu tętniczym, w nadkwasocie, dolegliwościach żołądkowych, jelitowych, w chorobach wątroby i nerek, wzmacniają system nerwowy, poprawiają pamięć, leczą tzw. kaca.

Buraki zawierają witaminy: A, B1, B2, B3, B4, B5, B6, B12, C, składniki mineralne: potas, żelazo, wapń, mangan, fosfor, miedź, chlor, fluor, cynk, bor, lit, molibden, sód, cez, rubid, kobalt. Ponadto zawierają cukry, białka, bioflawonoidy, karoten, betaninę, mnóstwo kwasu foliowego, kwas jabłkowy, cytrynowy, szczawiowy, nikotynowy, antocyjany. Są niskokaloryczne 100g zawiera tylko 38 kcal i w 30% pokrywa dzienne zapotrzebowanie na kwas foliowy niezbędny do prawidłowego rozwoju płodu.

Buraki okazały się prawdziwym skarbem, są czerwonym złotem, panaceum na cywilizacyjne dolegliwości dnia codziennego, najwyższa pora docenić ich właściwości lecznicze i wprowadzić je do codziennej diety, aby długo cieszyć się bezcennym zdrowiem. Ten niepozorny malutki buraczek potrafi czynić cuda. Zapobiega zwapnieniu naczyń krwionośnych, przeciwdziała i leczy anemie, jest krwiotwórczy, obniża ciśnienie tętnicze, zapobiega chorobom serca, wzmacnia system immunologiczny, reguluje pracę przewodu pokarmowego, pobudza wydalanie żółci, utrzymuje prawidłową równowagę kwasowo - zasadową organizmu, zwalcza zgagę, leczy choroby wątroby, nerek, zwalcza zaparcia. Wspomaga leczenie otyłości, redukując tkankę tłuszczową, hamuje apetyt na słodycze, reguluje cholesterol, usuwa toksyny z organizmu, odkwasza tkanki, mięśnie, zapobiega drętwieniu kończyn, zapobiega osteoporozie, zapobiegają bólom kręgosłupa i zapaleniu korzonków. Buraki regulują zaburzenia cyklu miesiączkowego, zapobiegają upławom, zapaleniu szyjki macicy, leczą bezpłodność, leczą skazę moczanową, chronią organizm przed zmęczeniem, wzmagają koncentrację, refleks, pamięć, zmniejszają napięcie nerwowe, leczą stres, depresję, apatię, różnego rodzaju nerwice, zaburzenia snu, poprawiają kondycję włosów i paznokci.

Buraki zajmują pierwsze miejsce w walce z rakiem. Gdy dowiadujemy się o chorobie dla wielu jest to jak wyrok, jednak istnieje wiele historii  świadczących o tym, że z raka można się wyleczyć. Pomocne są w leczeniu warzywa, które posiadają zdolność hamowania lub cofania rozwoju komórek rakowych. Najważniejsze i niezwykle istotne jest uwierzyć we własne siły i odżywczą moc warzyw. Badania naukowców udowodniły, że burak jest najskuteczniejszym warzywem w walce z rakiem. Zawdzięcza to zawartości silnych antocyjanów, przeciwutleniaczy, czerwonych pigmentów, których buraki zawierają największe ilości. Zwalczają one wolne rodniki, które uszkadzają DNA i potęgują rozwój raka. Wspomagają organizm po chemioterapii, w niedokrwistości, anemii, białaczce, i wielu innym nowotworom.

Wszystkim zaleca się picie soku z surowych buraków, który pobudza krążenie, ma właściwości oczyszczające krew, wspomagające przemianę materii, pomocne w anemii, w leczeniu wszelkich przeziębień, grypy, anginy, zalecane paniom w okresie menopauzy, kobietom w ciąży, młodzieży, dzieciom, niemowlętom. Jak przygotować taki sok, bardzo prosto: myjemy i oczyszczamy buraka, drążymy w nim otwór, wsypujemy do niego 3 - 4 łyżeczki cukru. Następnie wstawiamy do piekarnika, do momentu aż cukier całkowicie się rozpuści i utworzy syrop. Taki syrop podajemy kaszlącym, kichającym, przeziębionym członkom rodziny. Stosujemy go do wzmocnienia organizmu i leczenia anemii. 

Sama pamiętam jak mi taki sok z buraka przygotowywała babcia, a później mama, teraz ja taki przygotowuję moim wnuczkom. Uwielbiają go.

Spożywanie buraków powinny jednak ograniczyć osoby chore na cukrzycę, zawierają one dużo cukru i może dojść do gwałtownego podniesienia poziomu cukru w krwi. Jak również osoby cierpiące na reumatyzm lub kamicę nerkową, ze względu na dużą zawartość szczawianów, zaostrzających te choroby powinni unikać ich spożywania.

Buraki powinny stać się dodatkiem do dań głównych w naszej kuchni, możemy je gotować, piec, zasmażać, kisić, mrozić. Przygotowywać z nich zupy na ciepło i zimno, sałatki, marynaty, zapiekanki, dodawać do sałatek, ciast, przygotowywać przetwory, używać do zabarwiania dań. Powinniśmy kupować świeże nie zwiędłe buraki, o średnicy do 8 cm, o cienkiej skórce i dość mocnym czerwonym zabarwieniu. Im ciemniejszy kolor buraków, tym zawiera więcej dobroczynnych antocyjanów, sprzyjających poprawie i korzystniej wpływających na nasze zdrowie. Burakami możemy cieszyć się przez cały rok, są dość powszechnie dostępne. Kuracje buraczane możemy stosować przez kilka tygodni lub dwa razy w roku, dla oczyszczenia organizmu i usunięcia nagromadzonych toksyn.

Jedzmy wiec jak najwięcej buraków, są niezwykle zdrowe, niedrogie, włączmy je do codziennego naszego memu.

BRUKSELKA.

BRUKSELKA
- kapusta warzywna brukselska potocznie zwana brukselką to roślina dwuletnia, należąca do rodziny kapustowatych, najprawdopodobniej powstała ze skrzyżowania kapusty głowiastej i jarmużu. Od XVII wieku roślina uprawiana w Europie Zachodniej i Północnej. Jej macierzystym krajem jest Belgia, a nazwa tej małej kapustki pochodzi od nazwy stolicy tego kraju, w którym uprawiana jest od stuleci. Największymi producentami brukselki jest Belgia, Holandia, Wielka Brytania, Niemcy, Kanada.
W Polsce brukselka, czyli małe zielone, niezwykle smaczne kapustki, zawierające mnóstwo witamin i mikroelementów, są warzywem mało popularnym. Rzadko goszczą na naszych stołach, a są uznawane za najzdrowszy gatunek kapusty i również jak inne rodzaje kapusty zawiera silne antyutleniacze.

Brukselka jest warzywem posiadającym ogromne wartości odżywcze, które zawdzięcza zawartym w niej witaminom: A, B1, B2, B3, B5, B6, B9, C, E, H, K. Zawiera składniki mineralne: potas, magnez, wapń, sód, żelazo, mangan, fosfor, miedź, cynk, błonnik pokarmowy, karoten, kwas foliowy, kwas pantotenowy, białko, węglowodany.
Brukselką ze względu na ogromne wartości odżywcze i smakowe, możemy wzbogacić nasze dania. Jest polecana przez dietetyków, szczególnie w kuracjach odchudzających, 100g zawiera tylko 42 kcal.

Brukselka wzmacnia odporność organizmu, wspomaga pracę układu pokarmowego, wątroby, trzustki, śledziony, zapaleniu woreczka żółciowego, likwiduje zaparcia. Zalecana w chorobach układu sercowo - naczyniowego, miażdżycy, cukrzycy, obniża stężenie cholesterolu we krwi. Posiada właściwości przeciw zapalne, przeciw bakteryjne, przeciw wirusowe, wspomaga pracę górnych dróg oddechowych, w astmie, gruźlicy, zapaleniu oskrzeli i strun głosowych, anemii. W ogólnym zmęczeniu organizmu, łagodzi bóle reumatyczne.

Brukselka ma właściwości przeciw rakowe, zawiera substancje hamujące rozwój komórek nowotworowych, co potwierdzają naukowcy, dlatego jej spożywanie zaleca się w diecie antynowotworowej. Zaleca się jej spożywanie w nowotworach prostaty, wątroby, jelit, żołądka, okrężnicy, odbytnicy, trzustki, przełyku, guzach piersi i sutków. Swoje cenne właściwości, zawdzięcza zawartym w niej substancjom jak karotenoidy, chlorofil, glukozynolaty, indole. Jej składniki wpływają na odbudowę DNA w komórkach i blokują rozwój komórek nowotworowych, stąd właśnie jest zaliczana do warzyw młodości.

Nie trudno jest brukselkę wkomponować w codzienny jadłospis, możemy ją gotować, smażyć, dusić, dekorować nią potrawy. Przyrządzać smakowite zupy, sałatki, gulasze warzywne, zapiekanki, dodawać do potraw mięsnych i rybnych. Możemy brukselkę łączyć z grzybami, różnymi sosami, jogurtem, serem, czosnkiem, cebulą, migdałami, orzechami, serami, lub po prostu tradycyjnie ugotować samą i polać masłem z bułką tartą.      

Kupując brukselkę należy wybierać świeże, zwarte ciemnozielone główki, bez pożółkłych listków. Aby w pełni wykorzystać dobroczynne właściwości brukselki, najlepiej gotować ją na parze lub krótko przesmażyć na bardzo gorącym tłuszczu. Gotujemy ją w osolonej wodzie z dodatkiem soli i mleka, a żeby zniwelować nieprzyjemny zapach przy gotowaniu, na początku gotujemy bez przykrycia lub dodajemy do gotowania szczyptę cynamonu.  

Najlepiej kupować świeżą brukselkę w sezonie, kiedy króluje na bazarach, później zostaje nam tylko mrożona, która jednak niczym nie odbiega od świeżej i zachowuje w pełni swoje wartości odżywcze.             


Brukselki są skarbnicą zdrowia i dzięki niskiej kaloryczności i licznym walorom żywieniowym powinny stanowić stały składnik naszego pożywienia.  



BRUKIEW.

BRUKIEW
- lub karpiel to roślina uprawna należąca do rodziny kapustowatych, powstała ze skrzyżowania się liściowej kapusty z rzepą. Jest warzywem jak i rośliną pastewną, pochodzącą najprawdopodobniej z Rosji, gdzie do dziś jest uprawiana lub ze Skandynawii, tak określa się jej pochodzenie w piśmiennictwie. Uprawiana jest w Kanadzie, Francji, Anglii, Irlandii, Ameryce Północnej, Argentynie, Indiach i Japonii. W Polsce była uprawiana i spożywana od XVII wieku, w okresie wojennym była smakowitym i cenionym warzywem, wielokrotnie ratującym życie przed śmierciom głodową. Wielu osobom udało się dzięki niej przetrwać mroźne zimy. 

Brukiew dziś już raczej rzadko spotyka, ale powracająca do łask ze względu na swe zdrowotne właściwości, kiedyś była tradycją i podstawą polskiej kuchni. Była znana i uprawiana wcześniej, niż zaczęto uprawiać ziemniaki. Nosiła miano warzywa biedoty, gdyż właśnie najbiedniejsi głównie ją spożywali.

Brukiew charakteryzuje się ostrym smakiem, jej skórka jest jasnożółta z fioletowym nalotem. W smaku przypomina skrzyżowanie kalarepy z rzodkiewką i kapuścianym głąbem. Jest warzywem wysoko cenionym przez zwolenników żywności ekologicznej, poszukiwaczy smaków, osób stosujących diety, odchudzających się, jest wyjątkowo sycąca i niskokaloryczna.

W brukwi znajdziemy witaminy A, B1, B2, B5, B6, B9, B12, C, D, K, wiele składników mineralnych: wapń, fosfor, sód, żelazo, magnez, cynk, miedź, siarka, błonnik pokarmowy, karoten, rutynę, cukry, białka. Wiele aminokwasów, kwasy tłuszczowe nasycone, jednonienasycone, wielonienasycone.

Brukiew posiada również wiele właściwości zdrowotnych, przeciwdziała i leczy choroby przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, zalecana dla osób z problemami tarczycy - reguluje ilość jodu w organizmie, chroni przed przeziębieniem, wzmacnia odporność, utrzymuje młodość i witalność organizmu, pomocna jest w leczeniu chorób skóry, wzmacnia włosy i zapobiega ich wypadaniu.

Medycyna ludowa ceni i stosuje brukiew jako środek moczopędny, przeczyszczający w długo utrzymujących się zaparciach, wykrztuśny, przeciw kaszlowy. Sok z brukwi ma działanie oczyszczające, wzmacnia śledzionę, płuca, wątrobę. 

Warzywo to wykazuje również właściwości przeciwnowotworowe, zawdzięcza to związkom chemicznym zwalczającym komórki rakowe.

Świeża brukiew powinna być jędrna, czysta, bez plam i przebarwień. Myjemy ją i obieramy ze skórki. Brukiew możemy spożywać na surowo, gotować, piec, dusić, kisić. Można przygotowywać z niej zupy, pure, surówki, soki, zapiekanki, łączyć ją z mięsem, faszerować, dusić z dodatkiem masła lub śmietany.

Dawniej brukiew uprawiano w całej Polsce, dziś jest rzadkością. Powinniśmy jednak włączyć ją od czasu do czasu do naszej diety, wzbogacając nasz organizm o tak odżywcze, smakowite, sycące, niskokaloryczne warzywo.

 

BROKUŁY.

BROKUŁY
- odmiana kapusty szparagowej, jednoroczna roślina uprawna z rodziny kapustowatych. Najprawdopodobniej pochodząca z Cypru. Brokuły uprawiali również starożytni Rzymianie i Grecy. Uprawia się je w południowej Kalifornii, Anglii, Francji, Hiszpanii, we Włoszech i prawie od XVII wieku w naszym kraju Polsce. Do brokułów zalicza się: brokuł zwyczajny, brokuł włoski, kapusta szparagowa.
Brokuły są smacznymi warzywami o długiej jadalnej mięsistej łodydze, na której tworzy się jadalny baldachogroniasty kwiatostan. Ciemnozielonego lub fioletowo - zielonego koloru, o średnicy od 8 - 15 cm, i falistej powierzchni zwanej różą.

Brokuły uznawane są za najzdrowsze warzywa świata, zawierają mnóstwo niezbędnych dla organizmu składników odżywczych. Witaminy: A (beta-karoten), B1, B2, B3 ( PP ), B5 kwas pantotenowy, B6, B9 kwas foliowy, B12, C, D, E, K. Składniki mineralne: potas, wapń, żelazo, fosfor, sód, cynk, mangan, magnez, chrom, siarka, miedz, selen. Mnóstwo błonnika pokarmowego, białko, kwasy tłuszczowe nasycone, jednonienasycone, wielonienasycone, kwasy tłuszczowe omega-3 omega-6, tłuszcze, węglowodany i wiele innych czynnych biologicznie składników. 
Brokuły są niskokaloryczne 100 g to tylko 36 kcal. Zalecane są w dietach odchudzających, możemy spożywać je bez obawy, gdyż pomagają spalać nagromadzoną i odłożoną tkankę tłuszczową.

Spożywanie brokułów zaleca się osobom chorym na serce, w chorobach wynikających z niedoboru wapnia, walczącym z wysokim cholesterolem, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą typu I i II, anemią, artretyzmem, chorym na Alzheimera.
Brokuły zawierają wiele aktywnych składników przeciwdziałających nowotworom. Dzięki dużej zawartości sulforfanu i innych dobroczynnych związków, plasują się na pierwszym miejscu wśród warzyw, przydatnych w zwalczaniu i profilaktyce chorób nowotworowych. Potwierdzono naukowo, że związki zawarte w brokułach, zwalczają i usuwają rakotwórcze komórki w nowotworach: jelita grubego, żołądka, przełyku, płuc, tchawicy, krtani, jamy ustnej, piersi i sutków, szyjki macicy, prostaty, skóry i oczu. Wspomagają pacjentów w leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.

Brokuły są źródłem młodości, odmładzają nasz układ odpornościowy, zapobiegając chorobom starości i zwalczając wolne rodniki. Szukając sposobu na zachowanie wiecznej młodości, spożywać brokuły powinny kobiety w każdym wieku jak i przyszłe mamy. Brokuły zapobiegają depresji, chronią przed rakiem piersi, szyjki macicy, jajników, działają moczopędnie, poprawiają samopoczucie w zespole napięcia przedmiesiączkowego, usuwają szkodliwe toksyny z organizmu. Zapobiegają anemii u dzieci i kobiet ciężarnych. Wspomagają prawidłowy rozwój płodu, dostarczają niezbędnego kwasu foliowego, witamin, chronią DNA płodu. 

Zaleca się spożywanie młodzieży w okresie dojrzewania, w uciążliwych chorobach skórnych, w zwalczaniu trądziku, hamują rozwój wirusa opryszczki. Kobietom w okresie menopauzy, chronią kości przed osteoporozą, poprawiają wzrok, wzmacniają włosy i paznokcie, zwalczają zaparcia, ułatwiają gojenie ran i zadrapań. Wspomagają kuracje odchudzające, zmniejszając chęć na spożywanie słodyczy. Również panowie nie powinni gardzić brokułami, ze względu na niską kaloryczność, są cenionym warzywem kulturystów, łagodzą skutki przetrenowania, wzmacniając stawy i mięśnie. 

Zalety brokułów służą każdemu z nas, więc powinny one jak najczęściej gościć i królować na naszych stołach. Aby wydobyć w pełni z brokułów ich drogocenne dla zdrowia właściwości, powinniśmy przede wszystkim spożywać je na surowo, lub gotować  na parze, tradycyjne gotowanie zmniejsza ilość leczniczych substancji. Przeważnie jednak tradycyjną metodą jest gotowanie, które powinno odbywać się w lekko osolonej, wrzącej wodzie nie dłużej jednak niż 5 do 7 minut.

Z brokułów możemy tworzyć szeroki wachlarz kulinarnych wariacji, również takich, którymi zajadać będą się dzieci. Możemy przyrządzać wyśmienite zupy, kremy, sałatki, dipy, sosy, zapiekanki. Zapiekać w lasagne, smażyć w cieście, podawać z makaronem, posypany bułką tartą lub sosem beszamelowym. Zjadać na surowo maczając w majonezie, śmietanie, jogurcie. Łączyć z mięsem i drobiem, wykorzystać do ozdabiania sałatek.

Brokuły w naszym kraju są coraz częściej docenianym warzywem, dostępnym w supermarketach prawie przez cały rok, w formie świeżej lub mrożonej. Naprawdę dla naszego własnego zdrowia i jego bezcennych właściwości, warto włączyć je do naszego codziennego menu.

BÓB.

BÓB
- jadalne strączkowe warzywo, jednorocznej rośliny z rodziny bobowatych. Rośnie dziko w Iranie i północnej Afryce, w wielu krajach świata jest rośliną uprawną. Owocem bobu jest duży, lekko spłaszczony, delikatnie omszony mierzący ok. 12 cm strąk, koloru kremowego, żółtego lub zielonego, wewnątrz, którego znajdują się jadalne nasiona z wyglądu przypominające fasolę.

Kiedy sezon truskawkowy się kończy, nadchodzi sezon bobu, bardzo popularnego nie tylko w naszym kraju warzywa. Bób jest najstarszą jadalną rośliną strączkową. Zawiera dużo roślinnego białka, błonnika, węglowodany, tłuszcze, enzymy, witaminy: A, B1, B2, C, PP, składniki mineralne: wapń, fosfor, żelazo, magnez, cynk, selen. Surowe owoce bobu to tylko 39 kcal w 100g, natomiast 100g ugotowanego bobu ma tylko 85 kcal.

Już w starożytności uprawiano bób, był on podstawowym składnikiem żywieniowym, najstarsze zapiski o nim pochodzą z okresu neolitu. Znaleziono również nasiona bobu w Troi, od ponad 5000 lat uprawiają go Chińczycy. Wzmianki na temat bobu znajdziemy w Biblii, znali go również i uprawiali Grecy, Rzymianie i Egipcjanie. W naszym kraju znany jest od epoki brązu i żelaza, był popularnym pokarmem wśród biedniejszej ludności.

Bób po ugotowaniu stanowi niezwykle cenioną dietetyczną, bardzo odżywczą potrawę. Jego spożywanie zaleca się w dolegliwościach i chorobach nerek, wątroby, wzmacnia kości i mięśnie, zapobiega osteoporozie, poprawia funkcjonowanie przewodu pokarmowego, skraca czas trawienia pokarmów. Zaleca się go diabetykom, obniża poziom cukru we krwi, obniża cholesterol. Woda z ugotowanego bobu leczy biegunki, zewnętrznie stosuje się okłady w trudno gojących owrzodzeniach i liszajach. Bób jest doskonałym warzywem dla osób odchudzających się. Jest niskokaloryczny i bardzo sycący. Ze względu na dużą zawartość błonnika pokarmowego, poprawia przemianę materii i zapobiega zaparciom. 

Medycyna ludowa od wielu wieków docenia właściwości lecznicze bobu, odwar lub przetarte ugotowane warzywa, stosuje jako środek ściągający, przeciwzapalny przy biegunkach, przykłada do trudno gojących ran ropnych, owrzodzeń i liszai.  Nalewki i odwary stanowią kosmetyk do zmywania twarzy. Dzięki bobowi wzrasta siła i masa mięśniowa, wzmacnia kości i ścięgna, dlatego zaleca się go sportowcom, dzieciom niskim i wątłym, osobom starszym. Farmaceutyka wykorzystuje bób do produkcji leków stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona.

Sezon na bób jest krótki, a nasiona są bardzo pożywnym, dietetycznym pokarmem, więc dopóki króluje na targowych straganach powinniśmy zajadać się nim i w pełni wykorzystać jego smakowe walory. Najsmaczniejszy jest młody, zielonkawy owoc bobu, ugotowany w osolonej wodzie, podany na ciepło z odrobiną masła. Jednak lista kulinarnych fantazji jest znacznie dłuższa, możemy z bobu przyrządzać zupy, sałatki, placki, dipy, sosy. Dodawać do zapiekanek, omletów, past kanapkowych, łączyć go z ziołami, czosnkiem, cebulą, koperkiem, kminkiem, imbirem, jajkiem na twardo, pomidorami, majonezem, jogurtem. 

Świerze, zielone ziarna wrzucamy do osolonego wrzątku i gotujemy do miękkości, aż zmienią kolor na brązowy, kiedy łupinki zaczną pękać, to znak, że jest gotowy. Zaleca się spożywanie bobu ze skórką, ponieważ w łupinach znajduje się substancja wspomagająca trawienie i oczyszczająca jelita. A by uniknąć wzdęć, możemy bób podczas gotowania doprawić kminkiem.

Kupując bób powinniśmy zwrócić uwagę na świeżość, wybierać jasnozielony, twardy, gładki, pozbawiony brązowych plam i przebarwień. W lodówce najlepiej go przechowywać w papierowej torebce, zachowa długo swoją świeżość. Niestety świeży bób jest dostępny, tylko przez kilka tygodni w roku. Później zostaje nam jedynie rozkoszować się marynowanym, suszonym lub mrożonym bobem, więc powinniśmy korzystać z sezonu, gdy króluje na straganach i zajadać się tym smacznym i zdrowym warzywem.

UWAGA.
Jednak nie wszyscy mogą zajadać się bobem, bywają osoby uczulone na ten rodzaj warzywa.

BAKŁAŻAN.

BAKŁAŻAN
- czyli Psianka podłużna, bo taka jest jego prawidłowa nazwa, jest rośliną z rodziny psiankowatych. Nazywany jest również oberżyną, bakmanem, jajkiem krzewiastym i gruszką miłosną. Wywodzi się z Chin oraz Indii, gdzie jest uprawiany od ponad 4000 lat. Za sprawą handlarzy trafił na stoły Europy z krajów arabskich. Współcześnie jest warzywem globalnym, uprawianym na Dalekim Wschodzie, nad Morzem Śródziemnym, w Ameryce Środkowej i w Chinach. Wydaje owalne, jadalne fioletowoczarne owoce, dorastające do 25 cm długości i ważące do 1 kg. Bakłażany są cenione przez Hiszpanów, Greków, Włochów, są podstawowym składnikiem kuchni śródziemnomorskiej. My również coraz częściej sięgamy po bakłażana, ogólnie dostępnego na półkach supermarketów, z powodu dobroczynnych substancji odżywczych w nim zawartych i niewielkiej ilości kalorii.

Bakłażan poza walorami smakowymi, posiada wiele zalet zdrowotnych, jest nisko kaloryczny, 100g to 28 kalorii. Zawiera dużo soli mineralnych: fosfor, żelazo, magnez, wapń, potas, witaminy A, B2, C, PP, antocyjany, błonnik, karoten, pektyny, niewiele białka i cukru. 

Bakłażany obniżają poziom cholesterolu we krwi, przez co zapobiegają miażdżycy tętnic i chorobom układu sercowo-naczyniowego, w związku z tym nie może ich zabraknąć w diecie dla cukrzyków. Bakłażany mają działanie wykrztuśne, korzystnie wpływają na układ kostny i moczowy, leczą dolegliwości żołądkowe, poprawiają przemianę materii. Posiadają właściwości odtruwające, pomocne jest w leczeniu dolegliwości wątrobowych,  mają działanie moczopędne, zapobiegają reumatyzmowi, pomagają zwalczać bakterie i wirusy. Bakłażan ma także właściwości odtruwające, dlatego często jest zalecany w diecie po kuracji antybiotykowej.
Bakłażan ze względu na gorzkie substancje smakowe posiada właściwości rozkurczowe i rozluźniające. Zawarte w nim bioaktywne substancje roślinne zwalczają wolne rodniki, łagodzą stany zapalne, przeciwdziałają nowotworom. Ich przeciwnowotworowe właściwości potwierdzają uczeni Amerykańscy, a w Australii produkuje się z bakłażana maść, z powodzeniem leczącą groźnego raka skóry.

Sok z surowego lub gotowanego bakłażana ma bardzo silne działanie antybiotyczne, oraz właściwości pierwotniakobójcze, grzybobójcze, bakteriobójcze, potwierdzające się np. w zwalczaniu grypy. Z pewnością bakłażany można polecić osobom odchudzającym się, diabetykom, chorym na nadciśnienie tętnicze i choroby wieńcowe. Z jego spożycia powinny zrezygnować jednak kobiety w ciąży, dzieci, chorzy z chorobami układu pokarmowego, ponieważ jest ciężkostrawny i powoduje wzdęcia.

Bakłażan jest od lat uznawanym i cenionym afrodyzjakiem, wzmagającym potencję.

W kuchni śródziemnomorskiej i azjatyckiej bakłażany mają swoje zaszczytne miejsce, są chętnie używane do przyrządzania przepysznych potraw. Bez nich nie byłoby zapiekanki moussaka czy gulaszu ratatouille.
Bakłażany możemy gotować, dusić, smażyć, grillować, zapiekać, panierować i faszerować. Podawać na zimno i ciepło, jako zupy, kremy, sosy, dipy, pasty, placki, zapiekanki, frytki, jako dodatek do dań z ryżu, warzyw, mięs, w towarzystwie czosnku, cebuli, bazylii, mozzarelli i pomidorów. Przygotowując bakłażana do smażenia, powinniśmy go posolić, dla zmniejszenia goryczki i zmniejszenia jego chłonności, gdybyśmy tego nie uczynili, ten niskokaloryczny owoc, stałby się kaloryczną bombą.



Kupując powinniśmy wybierać bakłażany dojrzałe, bez przebarwień i plam, z gładką błyszczącą skórką, tworząc z nich wspaniałe smaczne potrawy kulinarne, pieszczące nasze podniebienia.

ŻURAWINA.

ŻURAWINA
- owoce rośliny z rodziny wrzosowatych, występujące w krajach północnej i środkowej Europy, w Ameryce Północnej i północnej Azji. W Polsce rosnące na torfowiskach oraz borach bagiennych. Znane gatunki w Polsce to żurawina błotna, żurawina drobnolistna. Owocem żurawiny jest mięsista, ciemnoczerwona jagoda. Tę niewielką krzewinkę, rosnącą na torfowiskach i bagnach, zbierano po przymrozkach, gdy bagna były skute lodem, bo tylko w ten sposób można było dojść do miejsc gdzie rosła, ze względu na kwaśny smak nazywano ją polską cytryną.

Żurawina to roślina o szczególnych właściwościach leczniczych, której charakterystyczny cierpko - słodki smak zna chyba każdy. Występuje w północnej części naszego kraju i należy do czołówki roślin o udowodnionych korzyściach prozdrowotnych. Współczesna medycyna poleca ją jako panaceum na wiele schorzeń.

Żurawiny zawierają wodę, tłuszcze, węglowodany, białka, witaminy A, B1, B6, C, E, składniki mineralne: sód, potas, magnez, wapń, fosfor, żelazo, jod, antocyjany, kwasy organiczne: jabłkowy, cytrynowy, chininowy, benzoesowy, błonnik, pektyny, fruktozę, flawonoidy, taniny, glikozydy flawonoidowe. 

Medycyna ludowa od setek lat ceni żurawinę jako naturalny środek zaradczy, docenia niezaprzeczalne właściwości dietetyczne i lecznicze tej niewielkiej krzewinki. Zapobiega infekcjom dróg moczowych, zapaleniu pęcherza moczowego, kamicy moczowej, wrzodom żołądka i dwunastnicy, chorobie wieńcowej, leczy jaskrę, paradontozę, choroby przyzębia, zwalcza opryszczkę narządów płciowych, przyspiesza neutralizację trucizn w organizmie. 

Żurawina ma działanie antybakteryjne, niszczy bakterie E.coli, bakterie Helikobacter pylori, drobnoustroje wywołujące próchnicę, choroby dziąseł i przyzębia, wzmacnia szkliwo. Zalecana jest dla kobiet w okresie menopauzy, cierpiącym na dokuczliwe uderzenia gorąca czy zaczerwienienia skórne. 

Naukowcy dowodzą, że regularne picie soku z żurawiny korzystnie wpływa na serce i zmniejsza ryzyko związane z chorobami krążenia, zapobiega powstawaniu zakrzepów żylnych, rozszerza naczynia krwionośne, zapobiega miażdżycy, pozytywnie wpływa na poziom dobrego cholesterolu, wzmacnia organizm w walce z grypą, a także infekcjami górnych dróg oddechowych, anginą i chronicznym zapaleniu migdałków. Żurawiny chronią organizm przed wolnymi rodnikami, które są przyczyną wielu poważnych chorób, m.in. zaćmy, choroby Parkinsona, Alzheimera oraz reumatyzmu, hamują rozwój komórek rakowych zapobiegając nowotworom.

Zawarte w żurawinie antyoksydanty należą do najsilniejszych, wyciągi z żurawiny niszczą aż  80 % szczepów bakterii odpornych na antybiotyki, co potwierdzają amerykańscy naukowcy. Można stwierdzić że żurawina to naturalny antybiotyk. Niestety, jej właściwości są mało znane większości lekarzy. Zwalcza stany zapalne układu moczowego zdecydowanie skuteczniej niż większość antybiotyków ordynowanych nagminnie leczonym pacjentom.

Żurawina jest nie tylko wykorzystywana w wyrobach leczniczych, te małe pachnące, aromatyczne owoce są prawdziwym hitem kosmetycznym zbawiennym dla naszej skóry. Cenne witaminy i biopierwiastki zawarte w żurawinie odżywiają, nawilżają skórę suchą, przywracają skórze promienny wygląd, regulują ph skóry, poprawiając jej funkcjonowanie. Działa antybakteryjnie, oczyszczająco w kuracji trądzikowej, ujędrnia, wygładza zmarszczki, usuwa wolne rodniki, pobudza produkcję kolagenu, odmładza skórę i całe ciało. W pestkach żurawin występują duże ilości kwasów tłuszczowych Omega 3, Omega 6, Omega 9 regenerujące, nawilżające, wzmacniające skórę. Opóźniają procesy starzenia, zapobiegają powstawaniu plam, rozjaśniają przebarwienia, przywracają skórze witalność i młodość.

Żurawiny ze względu że są dość kwaśne raczej nie nadają się do bezpośredniego spożycia ( chociaż mają swoich smakoszy ), to nadają się na różnego rodzaju przetwory: kisiele, soki, dżemy, konfitury, sosy do sałatek, dodatek do muesli, ciast, koktajli, deserów, do pieczonych mięs i grillowanych serów, do wyrobu win, likierów, nalewek. Żurawinę można suszyć, mrozić, przyrządzać herbatki. Żurawina suszona lub kandyzowana dostępna jest cały rok i stanowi zdrową alternatywę dla tuczących słodyczy.

Mimo swych cennych i dobroczynnych właściwości, żurawiny powinny unikać, jak również nie spożywać osoby cierpiące na kamicę nerkową, osteoporozę, oraz osoby biorące leki przeciwzakrzepowe zawierające warfaryne.

Zamiast objadać się słodyczami lub chipsami w zimowe wieczory, sięgnijmy raczej po paczkę suszonych żurawin, a zaprocentuje to naszym zdrowiem i urodą.

WIŚNIE.

WIŚNIE

- owoce drzewa wiśniowego z rodziny różowatych. Wiśnie uprawia się na szeroką skalę, głównie dla potrzeb przemysłu spożywczego. Obecnie wiśnie uprawia się niemal w całym świecie, we wschodniej Azji, Japonii, którą nazywa się '' krajem kwitnącej wiśni '', na całym świecie występuje około sześćdziesiąt gatunków wiśni, natomiast w naszym kraju można się jedynie natknąć na dwa rodzaje wiśni.

W lipcu, po truskawkach i malinach przychodzi czas na wiśnie, powinniśmy zajadać się tymi owocami, mającymi zbawienny wpływ na nasz organizm i wygląd. Wiśnie są owocami smacznymi, niskokalorycznymi, orzeźwiającymi, zdrowymi i pełne aromatu lata.

Wiśnie zawierają witaminy: A, B1, B2, C, PP, białko, tłuszcze, węglowodany ( glukozę i fruktozę ), błonnik, kwasy organiczne (  jabłkowy, cytrynowy, oksalowy ), składniki mineralne: potas, wapń, sód, miedz, żelazo, magnez, jod, fosfor.

Od bardzo dawna, co potwierdzają archeologiczne znaleziska w Alpach, medycyna naturalna uznawała i doceniała właściwości lecznicze wiśni. Już 2000 lat temu zjadano ich owoce i doceniano terapeutyczne, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne właściwości. Skutecznie stosowano wiśnie w kamicy nerkowej i schorzeniach pęcherza moczowego, w leczeniu dny, jako środek zapobiegający zaburzeniom pracy serca i neurozom. 

Napar z suszonych kwiatów stosuje się jako środek napotny przy zapaleniu płuc, zapaleniach górnych dróg oddechowych. Sok z wiśni działa nie tylko antyseptycznie, ale i wykrztuśnie - rozrzedza gęsty śluz i tym samym ułatwia jego odkrztuszanie, do przemywania oczu w zapaleniu spojówek. Ze sproszkowanej kory i drzewa, zaparza się herbatki uspokajające i nasenne, a odwar z młodych gałązek łagodzi bóle reumatyczne.

Wiśnie posiadają wiele właściwości leczniczych, są źródłem naturalnego błonnika, obniżają poziom cholesterolu, obniżają gorączkę, wzmagają apetyt, zapobiegają anemii, stabilizują pracę serca, chronią przed chorobami krążenia, zapobiegają chorobą zwyrodnieniowym stawów, zapobiegają powstawaniu nowotworów, wspomagają pracę nerek.
Kwaśne wiśnie i sok pobudzają procesy trawienne, pobudzają wydzielanie soków żołądkowych, wspomagają oczyszczenie organizmu z toksyn i szkodliwych produktów przemiany materii, mają działanie moczopędne i przeczyszczające, likwidują zaparcia, działają antybakteryjnie i antyseptycznie, uelastyczniają ściany naczyń krwionośnych, poprawiają krążenie w naczyniach włosowatych, zapobiegają powstawaniu skrzepów i żylaków, przeciwdziałają obrzękom, korzystnie wpływają na skórę, neutralizują wolne rodniki i odchudzają.

Sok wiśniowy rozrzedza śluz w stanach zapalnych dróg oddechowych, działa antyseptycznie i wykrztuśnie, pomaga na bezsenność i przyspiesza zasypianie, dzięki dużej zawartości melatoniny naturalnego przeciwutleniacza, który reguluje rytm aktywności i snu. Wiśnie i sok wiśniowy jest skutecznym środkiem zastępczym mocnych leków nasennych. 

Wszystkim znana alkoholowa nalewka wiśniowa jest rewelacyjnym środkiem dezynfekującym nasz organizm w infekcjach, przeziębieniach, gorączce, jest lekiem na niestrawność, usuwa znużenie. Stosowana zewnętrznie przynosi ulgę w bólach mięśni.

Wiśnie znalazły szerokie zastosowanie w kosmetyce, odżywiają, koją, regenerują i nawilżają naszą skórę, udrażniają pory skórne, oraz włosy. Wiśnie wykorzystuje się do produkcji, mydeł, szamponów, olejków do kąpieli, balsamów do ciała i ust, peelingów. Chronią również skórę przed promieniowaniem UVA i UVB, opóźniając procesy starzenia skóry, spowalniają powstawanie zmarszczek.

Wiśnie możemy spożywać na surowo lub jako dodatek do ciast i deserów. Możemy przyrządzać z nich przetwory, świeże owoce można suszyć, mrozić i kandyzować. Mimo to zachowują swoje lecznicze właściwości przygotowane z nich kompoty, soki, dżemy, konfitury, wina, nalewki i likiery.

Wiśnie, owoce, soki i przetwory powinniśmy jeść, zamiast łykać szkodliwe dla zdrowia tabletki. Powinny być podstawowym składnikiem całorocznej diety, cennej i zbawiennej dla naszej urody i zdrowia.

WINOGRON.

WINOGRONA
- owoce winorośli, pnącza z czepnymi wąsami z rodziny winoroślowatych, dających najsmaczniejsze owoce, uprawiane od najdawniejszych czasów. Już Hipokrates doceniał właściwości winogron, leczył nimi choroby układu pokarmowego, zaparcia, skaleczenia i rany, porównywał ich właściwości do właściwości miodu. Dawniej leczono nimi choroby układu pokarmowego, zaparcia, skaleczenia i rany.

Do naszego kraju winogrona trafiły za sprawą Krzyżaków, którzy sprowadzili je w XIII wieku. Od tego czasu cieszą nasze podniebienia i są głównym składnikiem wyśmienitych win gronowych.


Winogrona są naturalną skarbnicą znakomitych substancji regenerujących i oczyszczających organizm. Zawierają witaminy B, C, D, E, PP, mikroelementy: żelazo, wapń, bor, potas, magnez, miedz, 17 aminokwasów, są bogate w łatwo przyswajalne węglowodany, glukozę i fruktozę, a także w kwasy owocowe (AHA), olejki, garbniki i enzymy.

Winogrona zwalczają wolne rodniki, które są sprawcami wielu chorób serca, miażdżycy i układu naczyniowego, odtruwają, dotleniają organizm. Mają właściwości regenerujące, moczopędne, wspomagające nerki i wątrobę, w niestrawnościach, kamicy żółciowej i schorzeniach skóry, chronią przed niewydolnością naczyń krwionośnych, likwidując żylaki, obrzęki, drętwienia, mrowienia nóg, chronią przed osteoporozą.

Miąższ winogron jest bogatym źródłem kwasów owocowych ( mrówkowy, cytrynowy, jabłkowy ), które złuszczają naskórek, likwidują przebarwienia, skutecznie i szybko poprawiają wygląd naszej skóry.

W skórkach i szypułkach winogron znajdują się polifenole - przeciwutleniacze zapobiegające zawałom serca, nowotworom, osadzaniu się tłuszczu w naczyniach krwionośnych, chronią przed promieniowaniem słonecznym, zanieczyszczeniami powietrza, dymem tytoniowym.

Wyciąg z pestek winogron wzmacnia naczynia krwionośne i zapobiega ich pękaniu, zapobiega podrażnieniom i starzeniu się skóry.

Olej z pestek winogron jest bogaty w niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, powoduje obniżenie „złego" cholesterolu LDL we krwi, zmniejsza ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej, zapobiega utracie wody z naskórka, odżywia, regeneruje cerę suchą.

Świeże owoce winogron powinny zajadać osoby przemęczone, wyczerpane nerwowo, cierpiące na nadciśnienia tętnicze, reumatyzm, choroby skóry. Winogrona przywracają równowagę kwasowo-zasadową, przyspieszają wydalanie toksyn z organizmu, wspomagają leczenie anemii. Ciemne winogrona są zdrowsze od jasnych, ponieważ mają działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. W skórce winogron występuje składnik - resveratrol, który ma działanie antyrakowe. Z ostrożnością  powinni je spożywać cukrzycy, ponieważ zawierają duże ilości glukozy.

Winogrona znalazły szerokie zastosowanie w kosmetyce, nadając świeżość, nawadniając i upiększając naszą cerę i skórę, likwidując zmarszczki. Najnowsze badanie dowodzą ich skuteczności w walce z promieniowaniem słonecznym UVA i UVB.

Polecam oczyszczającą i orzeźwiającą kąpiel odtruwającą organizm i oczyszczającą skórę. Do wanny z gorącą wodą wrzucamy garść świeżych liści winogron, czekamy chwilę, aż się zaparzą. I zażywamy do woli relaksującej, odprężającej, poprawiającej samopoczucie kąpieli.

Winogronowa maseczka odmładzająca: po prostu nakładamy na twarz pokrojone połówki owoców, po 20 minutach spłukujemy letnią wodą.

Maseczka dla suchej cery: ucieramy winogrona z miodem, mąką ziemniaczaną, dodajemy łyżeczkę oleju winogronowego. Nakładamy na 20 minut na twarz, po czym spłukujemy letnią wodą. 

Maseczka intensywnie regenerująca: rozgniecione owoce wymieszaj z łyżką mąki ziemniaczanej lub miodem i żółtkiem jajka. Nałóż na twarz, szyję i dekolt, po 20 minutach zmyj letnią wodą. Taka maseczka rozpromienia, rozjaśnia i ujędrnia naszą cerę.

Winogrona są tak smacznymi i wartościowymi owocami, że najchętniej jadamy je na surowo. Jednak mają więcej zastosowań kulinarnych. Możemy dodawać je do deserów, ciast, tortów, sałatek warzywnych i owocowych, mięs, a w szczególności wyrabiać z nich przepyszne likiery i wina.

Suszone winogrona - czyli rodzynki zaliczane do bakalii, możemy spożywać surowe lub jako dodatek do deserów, ciast, lodów, sałatek, mięs i alkoholu. Rodzynki są bardzo słodkie, zawierają dużo fruktozy, błonnika, witaminy z grupy B, C, E, składniki mineralne: potas, magnez, cynk, bor, żelazo, wapń. Rodzynki pomagają w zaparciach, menopauzie, koncentracji umysłu, zwalczają wolne rodniki, wzmacniają serce, wygląd naszej skóry i wzmacniają ogólną odporność organizmu.

Wszystkim zalecane jest wypicie lampki wyśmienitego winogronowego wina do obiadu, wspomagającego trawienie.

TRUSKAWKI.

TRUSKAWKI
- roślina z gatunku różowatych, powstała ze skrzyżowania dwóch gatunków poziomki, wielkoowocowej i ananasowej nazwane po prostu truskawką. Jest rośliną uprawianą prawie we wszystkich krajach świata, ze względu na jadalne owoce. Największym producentem truskawek są Stany Zjednoczone, Hiszpania, Turcja i Rosja. Uprawiana jest również w naszym kraju, ale Polska znajduje się dopiero na 7 miejscu na świecie. 

Truskawka jest kopalnią witamin, mikroelementów oraz cennym lekiem i regulatorem naszego organizmu. Truskawki

wspaniałe owoce cieszące nasze podniebienia, wzmacniają nasz organizm, chronią przed anemią, mają właściwości

oczyszczające jelita z resztek pokarmu, odtruwające poprzez spalanie tłuszczów, regulujące przemianę materii, pomagają

zwalczać cellulit. 

Szklanka tych smacznych słodkich owoców to tylko 45 kalorii. Truskawki zawierają dużo witaminy C, więcej niż grejpfrut i cytryna ,witaminy A, B1, B2, B3 ( PP ), B6, B12, E, węglowodany, błonnik, flawonoidy, antocyjany, kwas foliowy, składniki mineralne: wzmacniający kości wapń, krwiotwórcze żelazo, uspakajający magnez, regulujący metabolizm fosfor, potas, miedz, sód, wzmacniający włosy i paznokcie cynk, chroniący narządy wewnętrzne mangan, selen. 

Te słodkie przepyszne owoce poleca się również w schorzeniach wątroby, nerek, kamieniach moczowych i żółciowych, w walce z reumatyzmem i artretyzmem. Zawarte w nich składniki mineralne wzmacniają kości, zęby, poprawiają pracę mięśni.

Medycyna ludowa ceni i wykorzystuje truskawki od dawna, napary z liści truskawek przy niedokrwistości, szkorbucie, kamicy żółciowej, a medycyna oficjalna potwierdza ich działanie. Do celów leczniczych wykorzystuje się wszystkie części tej rośliny: owoce, liście i korzenie. W przeziębieniach zaleca się herbatkę z kwiatów i liści truskawki. Świerze umyte liście przykłada na rany i wrzody, sok i miąższ owoców stosuje w leczeniu egzemy, likwidacji piegów i plam, w walce z wągrami. 

Truskawki są owocami dietetycznymi, zawarta w nich bromelina przyspiesza spalanie tłuszczów i węglowodanów, sprzyjają w walce z nadwagą i są ważnym składnikiem diety antycellulitowej.

Napar  z  liści truskawek: liście truskawek, zalewamy wrzącą wodą, odstawiamy pod przykryciem na 10 minut, przecedzamy. Napar stosujemy w anemii, przy niedokrwistości, kamicy żółciowej, szkorbucie, naparem pukamy również gardło kilka razy dziennie.
Wszyscy powinniśmy spożywać truskawki niezależnie od wieku i stanu zdrowia. Zaleca się je nawet cukrzykom, bo zawierają glukozę i fruktozę łatwo przyswajalne cukry. Truskawki wspomagają profilaktykę nowotworową, dzięki zawartości kwasu elegonowego, który neutralizuje substancje rakotwórcze zanim przenikną do DNA.

W kosmetyce docenia się zdrowotne właściwości truskawek w celu poprawienia urody i pielęgnacji skóry przesuszonej, zniszczonej i łuszczącej się. Truskawki posiadają właściwości bakteriobójcze, ściągające, wybielające, nawilżające, odżywczo i odświeżająco wpływają na stan naszej cery i włosów. Znajdziemy je w wielu kosmetykach mydłach, szamponach, żelach, kremach, maseczkach i perfumach. Są cennym składnikiem kremów likwidujących przebarwienia skóry, kremów do opalania posiadają naturalne blokery promieni UVA i UVB.

Maseczka rozświetlająca z truskawek: rozdrobnić 100 g truskawek, dodać 2 łyżki jogurtu naturalnego i kilka kropli cytryny. Wymieszać i nałożyć na twarz na 15 minut, potem zmyć letnią wodą.

Maseczka przeciwzmarszczkowa z truskawek: rozgnieść 100 g truskawek i połączyć z łyżką oleju. Nałożyć na twarz na 20 minut, potem zmyć letnią wodą.
Co roku z utęsknieniem wyczekujemy wyjątkowo krótkiego sezonu truskawkowego, który zaczyna się w czerwcu, a kończy już w połowie lipca. Zjadajmy więc jak największe ilości tych wyśmienitych, słodkich, soczystych owoców o niepowtarzalnym smaku i aromacie, aby nasz organizm cieszył się dobroczynnym ich wpływem.

Najlepszym prezentem dla naszego organizmu będzie zjadanie na czczo smakowitych truskawek. Kuszą smakiem i zapachem, a odpowiednio przyrządzone nadają się do każdej potrawy. Owoce nadają się do bezpośredniego spożycia i na przetwory. Z owoców truskawki wytwarza się dżemy, kompoty oraz mrożonki, a liście suszy na herbatkę. Z owoców można przyrządzać desery, ciasta drożdżowe, biszkoptowe, lody, koktajle, sorbety i wiele innych smacznych specjałów.

Truskawki to doskonały afrodyzjak - wpływają korzystnie na siły witalne i sprawność seksualną, ich kształt, kolor sprawia że kojarzą się z miłością. 

Bardzo rzadko zdarza się że truskawki uczulają, jednak kobiety karmiące, małe dzieci, osoby uczulone na truskawki lub na salicylany w nich zawarte, powinny się ich wystrzegać, aby uniknąć alergii pokarmowej, pokrzywki lub biegunki.

ŚLIWKI.

ŚLIWKI 
- owoce pestkowe o kolorze zielonym, żółtym, fioletowym lub niebieskim i rodzaj krzewów i drzew z rodziny różowatych. Znane już w starożytności i uprawiane niemal w całym świecie. Wyróżnia się około 6 tysięcy gatunków śliw amerykańskich, japońskich, euroazjatyckich, należących do grup takich jak renklody, węgierki, damaszki, lubaszki, mirabelki. 

Śliwki są niedocenianym owocem dbającym o nasze zdrowie i urodę. Zawierają witaminy A, B1, B2, B3, B6, C, E, K, błonnik, kwasy organiczne, składniki mineralne potas, wapn, żelazo, magnez, fosfor.

Śliwki mają bardzo silne działanie antyoksydacyjne, zmniejszają ryzyko rozwoju nowotworów. Dzięki dużej zawartości błonnika pobudzają perystaltykę jelit oraz wymiatają zalegające resztki pokarmu i przemiany materii. Mają właściwości przeciw utleniające i przeciwdziałające zaparciom, spożywanie 4 śliwek dziennie, może nas uchronić przed rakiem jelita grubego. Śliwki działają również przeciwmiażdżycowo, korzystnie wpływają na serce, hamują wchłanianie cholesterolu. Działają kojąco na układ nerwowy i poprawiają samopoczucie.

Są niezastąpionymi owocami w diecie odchudzającej, mimo znacznej kaloryczności, dają uczucie sytości, oczyszczają jelita, hamują wchłanianie cukrów i cholesterolu, przyspieszają metabolizm, poprawiając trawienie.

Najlepsze są świeże śliwki zjadane na surowo, jednak nie ustępują im w niczym śliwki suszone, zawierające kilkakrotnie więcej witaminy A i błonnika - zawierają jednak 3 razy więcej kalorii !

Śliwki przedłużają młodość, zawierają składniki niezbędne dla prawidłowej pielęgnacji naszej skóry i włosów. W związku z tym znalazły zastosowanie w kosmetyce, zawarte w nich przeciwutleniacze opóźniają procesy starzenia, likwidują zmarszczki, uszczelniają naczynia krwionośne, szczególnie poleca się je osobą o cerze naczyniowej.

Śliwkowa domowa maseczka: po prostu rozgnieć dojrzałe śliwki i wymieszaj z ubitą pianą z jednego jajka. Nałóż na twarz i szyję na 20 minut, po czym zmyj letnią wodą. Taka maseczka oczyszcza, zwęża pory i wygładza zmarszczki.

Śliwki są doskonałą przekąską, możemy je przetwarzać, mrozić, suszyć. Przyrządzać z nich kompoty, powidła, dżemy, konfitury. Dodawać do ciast, deserów, sałatek warzywnych, przyrządzać marynaty, nalewki i wódkę śliwowicę. Któż nie zajadał się wyśmienitymi knedlami ze śliwką ?

Śliwki to nasze krajowe owoce, wszędzie dostępne w sezonie letnim nie zapominajmy o tym i cieszmy się ich smakiem, aromatem i cennymi właściwościami leczniczymi dla naszego zdrowia i urody.



POZIOMKI.

POZIOMKI
- owoce bardzo słodkie i aromatyczne, byliny z rodziny różowatych, dziko rosnącej w Azji, Ameryce Północnej i Europie, a także uprawianej w wielu krajach świata w tym również w Polsce. 

Poziomki zawierają sole mineralne: wapń, żelazo, kobalt, fosfor, garbniki, flawonoidy, bardzo dużo witaminy C, witaminy A, B1, B2, B6, E, K, PP, wartościowe kwasy organiczne: jabłkowy, szczawiowy, winny, chinowy oraz salicylowy, węglowodany, flawonoidy, antocyjany, olejki eteryczne. 

Ich liście i owoce stosuje się pomocniczo w miażdżycy naczyń, nadciśnieniu, kamicy żółciowej i nerkowej, niektórych drobnych chorobach skóry.

Poziomki te dziko rosnące są rośliną leczniczą, owoce, liście, korzenie, znalazły zastosowanie w leczeniu wielu chorób. Są cenione w leczeniu zapalenia wątroby, w schorzeniach układu moczowego, nerek, w schorzeniach żołądkowych, wzmacniają organizm. Owoce pomagają w leczeniu gruźlicy, artretyzmie, reumatyzmie, mają działanie przeciw bólowe i przeciw gorączkowe.

Wywar z liści stosuje się do płukania jamy ustnej w bólach gardła, poparzeniach, w tym słonecznych i zadrapaniach, mają działanie przeczyszczające. Napar z liści pomaga w nadciśnieniu tętniczym, miażdżycy naczyń krwionośnych, wspomaga apetyt, w zaburzeniach przemiany materii, zaparciach, hemoroidach.

Poziomki są niskokaloryczne, regulują przemianę materii dlatego zaleca się je w dietach odchudzających, jak również w cukrzycy, zmniejszają poziom cholesterolu we krwi.
Zawierają antocyjany, bardzo silne przeciwutleniacze, wpływające korzystnie na nasze zdrowie, spowalniając procesy starzenia i zmniejszając ryzyko zachorowania na nowotwory, dzięki czemu poziomki uznaje się za najzdrowsze owoce świata. 

Znalazły zastosowanie w kosmetyce, w pielęgnacji cery naczyniowej, tłustej i trądzikowej. Poziomki odświeżają, odżywiają, oczyszczają, wybielają cerę, zwężają pory, zapobiegają powstawaniu zmarszczek.

Poziomkowa maseczka: garść poziomek rozgnieść, dodać kilka kropel soku z cytryny, wymieszać nałożyć na twarz. Zmyć letnią wodą po 20 minutach.

Z poziomek wytwarzamy kompoty, soki, dżemy, marmolady, kruszony, wina. Dodajemy do deserów, lodów, ciast. 

Najlepsze poziomki to te zerwane prosto z krzaka, jednak w procesie rozwoju cywilizacji i różnych chorób odzwierzęcych lepiej się powstrzymać od zjadania ich prosto z krzaczka, aby zapobiec zarażeniu się tasiemcem lisim, lepiej opłukać je pod letnią bieżącą wodą i dopiero konsumować. 

Poziomki mogą również uczulać w związku z dużą zawartością kwasu salicylowego, objawia się to obrzękiem języka i wysypką skórną. Nie zaleca się alergikom.